silentium w języku polskim

Łacina	Polski
silentium [silenti(i)] (2nd) N noun	ciszanoun brak dźwięku milczenie(rzeczownik odczasownikowy) od milczeć noun milczenienoun nieodzywanie się, niemówienie spokojność(przestarzałe, przestarzały) zacisze, ustronność, cisza, milczenie noun
silentium verb	uciszaćverb powodować, że ktoś lub coś cichnie
silentium est aurum	mowa jest srebrem, a milczenie złotemchociaż mowa jest dobra, to czasem lepiej milczeć

Łacina

Polski

silentium [silenti(i)] (2nd) N
noun

ciszanoun
brak dźwięku

milczenie(rzeczownik odczasownikowy) od milczeć
noun

milczenienoun
nieodzywanie się, niemówienie

spokojność(przestarzałe, przestarzały) zacisze, ustronność, cisza, milczenie
noun

silentium verb

uciszaćverb
powodować, że ktoś lub coś cichnie

silentium est aurum

mowa jest srebrem, a milczenie złotemchociaż mowa jest dobra, to czasem lepiej milczeć

Historia wyszukiwania