słownik Łacino-Polski »
pecus w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| pecus [pecoris] (3rd) N noun | bydło(zootechnika, zootechniczny) ogólne określenie zwierząt hodowlanych wywodzących się od tura lub innych dzikich przedstawicieli rodziny krętorogich; leming(publikatory) (pogardliwie, pogardliwy) młody człowiek zwykle pracujący w korporacji, zwykle wyborca liberalny, nieposiadający własnego zdania, lecz idący za tłumem, bezkrytycznie ufający popularnym mediom żywy inwentarz(rolnictwo, rolniczy) ogół zwierząt hodowlanych w gospodarstwie |
| grex | armentum | pecus noun | stado(zoologia, zoologiczny) grupa osobników tego samego, rzadziej różnych gatunków zwierząt, żyjąca na określonym terytorium, związana mniej lub bardziej zaawansowaną formą organizacji społecznej; |
| grex | pecus | armentum noun | trzoda(zootechnika, zootechniczny) gromada zwierząt hodowlanych |
