pala w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| pala [palae] (1st) F noun | szpadelnoun |
| palabundus adjective | bezdomnyadjective |
| palaeobotanica noun | paleobotanika(botanika, botaniczny) nauka o roślinach kopalnych; |
| palaeobotanicus adjective | paleobotanicznyadjective |
| palaeographia [palaeographiae] (1st) F noun | paleografianoun |
| palaeolithicum noun | paleolit(archeologia, archeologiczny) epoka w dziejach ludzkości, trwająca od ok. 5-3 mln r. p.n.e. do ok. 10000 r. p.n.e.; |
| palaeolithicus adjective | paleolitycznyadjective |
| palaeontologia [palaeontologiae] (1st) F noun | paleontologia(biologia, biologiczny) nauka o organizmach kopalnych; |
| Palaestina noun | Palestyna(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) azjatycka kraina na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego; |
| Palaestinensis adjective | palestyńskiadjective |
| palam | publice adverb | publicznieadverb |
| palatum [palati] (2nd) N noun | podniebienie(anatomia, anatomiczny) górna część jamy gębowej kręgowców; |
| Palatium [Palati(i)] (2nd) N noun | Palatyn(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) jedno z siedmiu rzymskich wzgórz; |
| palatium [Palati(i)] (2nd) N noun | pałac(architektura, architektoniczny) okazały, pozbawiony cech obronnych budynek mieszkalny należący do władcy lub bogatego człowieka |
| Palatinatus noun | Palatynat(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna w zachodnich Niemczech, położona na zachód od Renu; |
| palatinatus noun | województwo(administracja) jednostka podziału administracyjnego wyższego stopnia w Polsce; |
| apala adjective | pulchnyadjective |
| appalachianus adjective M, appalachiana F, appalachianum N | appalaskiadjective |
