olus w języku polskim

Łacina	Polski
polus [poli] (2nd) M noun	biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun magnetyczny noun biegunnoun jeden z dwóch punktów na powierzchni obracającego się ciała niebieskiego, przez które przechodzi jego oś obrotu biegunnoun miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające najbardziej ekstremalne cechy;
pȳrobolus atomicus noun M	bomba atomowa(wojskowość, wojskowy) bomba czerpiąca swoją energię z reakcji rozszczepienia ciężkich jąder atomowych ((na przykład) uranu lub plutonu) na lżejsze pod wpływem bombardowania neutronami noun
solus noun	sol(jednostka monetarna) Peru; noun
solus [sola, solum (gen -ius)] adjective	jednorazowyadjective zachodzący, mający miejsce jeden raz niepowtarzalnyadjective wyjątkowy, nadzwyczajny, jedyny w swoim rodzaju wyłącznyadjective będący jedynym
solus adverb	samodzielnieadverb samotnie, bez innych samotnieadverb w odosobnieniu, w samotności, bez towarzystwa
tholus [tholi] (2nd) M noun	kopuła(architektura, architektoniczny) półkoliste lub półeliptyczne sklepienie; noun rotunda(architektura, architektoniczny) budowla wzniesiona na planie koła; noun
Tmolus noun	Tmolos(mitologia grecka) bóg góry Tmolos, król Lidii, syn Aresa i Teogone, mąż Omfale noun
urceolus [urceoli] (2nd) M noun	słoiknoun szklany, najczęściej walcowaty pojemnik z zakrętką lub nakrywką służący do przechowywania substancji płynnych lub półpłynnych

Historia wyszukiwania