baccalaureus w języku polskim

Łacina	Polski
baccalaureus [baccalaurei] (2nd) M noun	bakałarz(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) m.in. w krajach anglosaskich osoba posiadająca tytuł bakałarza (2.1); noun kawalernoun mężczyzna, który nigdy nie był żonaty kawalernoun mężczyzna, który otrzymał dany order singielnoun człowiek stanu wolnego, niebędący w związku

Łacina

Polski

baccalaureus [baccalaurei] (2nd) M
noun

bakałarz(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) m.in. w krajach anglosaskich osoba posiadająca tytuł bakałarza (2.1);
noun

kawalernoun
mężczyzna, który nigdy nie był żonaty

kawalernoun
mężczyzna, który otrzymał dany order

singielnoun
człowiek stanu wolnego, niebędący w związku

Historia wyszukiwania