au w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| au interjection | ajinterjection auinterjection ałainterjection |
| aucella [aucellae] (1st) F noun | ptaszeknoun ptaszynanoun |
| auceps [aucupis] (3rd) M noun | ptasznik(dawniej, dawny) (łowiectwo, łowiecki) hodowca lub sprzedawca ptaków |
| auctiō noun | aukcjanoun licytacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) publiczna sprzedaż, w której nabywcą zostaje oferujący najwyższą kwotę; przetarg(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) sposób wyboru wykonawcy usługi lub produktu, polegający na wyborze najkorzystniejszej dla zamawiającego oferty; |
| auctor [auctoris] (3rd) C noun | autornoun autorkanoun sprawcanoun zakonodawca(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) założyciel wspólnoty zakonnej |
| auctor adjective | stylowyadjective |
| auctoramentum [auctoramenti] (2nd) N noun | awans(przestarzałe, przestarzały) pieniądze wypłacane zaliczkowo, z góry zaliczkanoun |
| auctoritas [auctoritatis] (3rd) F noun | autorytetnoun autorytetnoun odpowiedzialnośćnoun prestiż(socjologia, socjologiczny) znaczenie, poważanie, jakim ktoś lub coś cieszy się w swoim otoczeniu; przegub(anatomia, anatomiczny) (potocznie, potoczny) ruchome połączenie kości w kończynie, zwykle w odniesieniu do nadgarstka przywództwonoun |
| auctoritas | dicio noun | władzanoun |
| auctumnalis adverb | jesiennieadverb |
| auctōritās noun | ciężareknoun odważniknoun posłuchnoun powaganoun przycisknoun zwierzchnictwonoun |
| aucupium [aucupi(i)] (2nd) N noun | polowanie(przenośnie, przenośnia) zorganizowany pościg za określonymi ludźmi w celu ich ujęcia lub zabicia |
| aucārius noun | gęsiarz(rolnictwo, rolniczy) chłopiec, który pasa gęsi |
| audacem reddit felis absentia murem | mus salit in stratum, dum scit abesse catum | gdy kota nie ma, myszy harcująkiedy nie ma przez jakiś czas kontroli („kota”) nad podwładnymi lub podopiecznymi („myszami”), to następuje lekceważenie reguł, obowiązków itp. |
| audaces fortuna iuvat | śmiałym szczęście sprzyjazachęta do podjęcia ryzyka |
| audacia [audaciae] (1st) F noun | czelność(pejoratywnie, pejoratywny) bycie nadmiernie zuchwałym, odważyć się na coś wbrew przyjętym konwenansom zdecydowanienoun zuchwalstwonoun |
| audax [audacis (gen.), audacior -or -us, audacissimus -a -um] adjective | brawurowyadjective męskiadjective śmiały(książkowy) charakterystyczny dla człowieka pewnego siebie |
