ad w języku polskim
| Łacina | Polski |
|---|---|
| ador adjective | orkiszowyadjective |
| adorare verb | przepadaćverb ubóstwiaćverb uwielbiaćverb wielbić(przestarzałe, przestarzały) czcić, oddawać cześć |
| adoro [adorare, adoravi, adoratus] (1st) TRANS verb | adorowaćverb odmawiać(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wypowiadać słowa modlitwy |
| adoratio | veneratio noun | adoracja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ceremonia oddawania czci Bogu lub świętym |
| adorator [adoratoris] (3rd) M noun | adoratornoun |
| adoratrix noun | adoratorkanoun czcicielka(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kobieta oddająca cześć i uwielbienie |
| adoriri verb | atakować(sport, sportowy) próbować zdobyć przewagę |
| adorno [adornare, adornavi, adornatus] (1st) TRANS verb | ozdabiaćverb |
| adpāreō verb | odsłaniaćverb odsłaniaćverb stawiaćverb ukazywaćverb wyrastaćverb zdawaćverb zgłaszaćverb zjawiaćverb |
| Adrabigania | Atropatia noun | Azerbejdżan(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Azji ze stolicą w Baku; |
| adrenalinum | epinephrinum noun | adrenalina(fizjologia, fizjologiczny) hormon wydzielany w sytuacjach zagrożenia i stresu; |
| adrepens adjective | nieokiełznany(książkowy) niedający się powściągnąć, pohamować, opanować |
| Adrianus noun | Adriannoun |
| Adriaticus adjective M, Hadriaticus M | adriatyckiadjective |
| adrochatio noun F | roszada(szachy, pojęcie szachowe) ruch, w którym jednocześnie uczestniczą król i jedna z wież tego samego koloru; |
| adspectus [adspectus] (4th) M noun | aspektnoun widoknoun wypowiedźnoun wzgląd(najczęściej w liczbie mnogiej) przyczyny, określone aspekty |
| adstipulator [adstipulatoris] (3rd) M noun | adeptka(książkowy) (filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zwolenniczka jakiejś idei, doktryny |
| adsēnsor noun | trzymacz(przestarzałe, przestarzały) ten, kto trzyma |
| adulor [adulari, adulatus sum] (1st) DEP verb | schlebiaćverb |
| adulatio [adulationis] (3rd) F noun | pochlebstwonoun |
| adulator [adulatoris] (3rd) M noun | wazeliniarz(potocznie, potoczny) (pogardliwie, pogardliwy) osoba przesadnie komuś schlebiająca i usługująca, zwłaszcza komuś wyżej postawionemu |
| adulatorius [adulatoria, adulatorium] adjective | służalczyadjective |
| adultus [adulta -um, adultior -or -us, adultissimus -a -um] adjective | dorosły(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) o człowieku: w wieku, w którym człowiek ponosi pełną odpowiedzialność za swoje czyny dorosłyadjective |
| adulta aetas noun F | dorosłośćnoun |
