wyż betyder på tyska
| Polska | Tyska |
|---|---|
| wyż (meteorologia, meteorologiczny) obszar podwyższonego ciśnienia atmosfery; noun | Hochdruck | HochSubstantiv |
| wyżeł (kynologia, kynologiczny) pies myśliwski z charakterystyczną stójką; noun | der Pointer [des Pointers; die Pointer]Substantiv |
| wyżnik noun | der Ober [des Obers; die Ober]Substantiv |
| wyższość noun przewaga, dominowanie nad kimś lub nad czymś | die Überlegenheit [der Überlegenheit; die Überlegenheiten]Substantiv |
| wyżymaczka noun urządzenie do wyciskania nadmiaru wody ze świeżo wypranych odzieży lub bielizny, składające się z przylegających do siebie dwóch wałków napędzanych korbką; | |
| wyżymać verb | auswringen [wrang aus; hat ausgewrungen]Verb |
| wyżyna (geografia, geograficzny) obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają 300 metrów n.p.m., a wysokości względne są na ogół mniejsze niż 300 metrów; noun | Hochland | Hochebene | HochflächeSubstantiv |
| Wyżyna Lotaryńska (geografia, geograficzny) wschodnia część Basenu Paryskiego, od wschodu ograniczona Wogezami, od zachodu Ardenami i krasowymi terenami Szampanii; noun | Lothringer StufenlandSubstantiv |
| wyżąć verb wycisnąć ciecz (z tkaniny) | auswringen [wrang aus; hat ausgewrungen]Verb |
| wyżłabiać | |
| wyżłobienie noun rowek, żłobek, wgłębienie w jakiejś powierzchni | die Ausschachtung [der Ausschachtung; die Ausschachtungen]Substantiv |
| co najwyżej adverb nie więcej niż, w najlepszym razie | höchstensAdverb |
| izba wyższa (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) w niektórych krajach organ parlamentu dwuizbowego zatwierdzający ustawy noun | das Oberhaus [des Oberhauses; die Oberhäuser]Substantiv |
| nadwyżka noun ilość lub liczba czegoś ponad to, co planowane albo konieczne | Überschuss | ÜberhangSubstantiv |
| najwyższy czas noun ostatnia chwila na coś | höchste ZeitSubstantiv |
| patrz wyżej | |
| podwyżka noun cena, o którą zostało podwyższone uposażenie | Ansteigen [stieg an; ist angestiegen]Substantiv |
| podwyżka noun podniesienie się ceny, kosztu | Ansteigen [stieg an; ist angestiegen]Substantiv |
| podwyżka noun podniesienie wysokości uposażenia | Ansteigen [stieg an; ist angestiegen]Substantiv |
| podwyżka pensji noun | die Gehaltserhöhung [der Gehaltserhöhung; die Gehaltserhöhungen]Substantiv |
| podwyższać verb osiągać powiększenie w liczbie, osiągać większe nasilenie | verstärken [verstärkte; hat verstärkt]Verb |
| podwyższać verb sprawiać, że coś jest wyższe, zwiększać wysokość | erhöhen [erhöhte; hat erhöht]Verb |
| podwyższenie noun miejsce podwyższone | das Podium [des Podiums; die Podien]Substantiv |
| podwyższenie noun uczynienie wyższym, większym, obfitszym, intensywniejszym | hervorstechen [stach hervor; hat hervorgestochen]Substantiv |
| powyżej więcej niż określona wartość liczbowa | |
| powyżej adverb znajdujący się wyżej czegoś, umieszczony nad czymś | darüberAdverb |
| powyższa | |
| powyższe | |
| powyższy | |
| przewyższać verb być wyższym od kogoś lub czegoś | groß seinVerb |
| przewyższać verb mieć większą liczbę czegoś | hoch seinVerb |
| przewyższać verb prześcigać kogoś, być lepszym | übertreffen [übertraf; hat übertroffen]Verb |
| płaskowyż (geografia, geograficzny) obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach; noun | die Hochebene [der Hochebene; die Hochebenen]Substantiv |
| siła wyższa (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zdarzenie, którego nie można przewidzieć lub w żaden sposób mu zapobiec; noun | höhere GewaltSubstantiv |
| skok wzwyż (sport, sportowy) konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnik musi pokonać ustawioną na pewnej wysokości poprzeczkę; noun | der Hochsprung [des Hochsprung(e)s; die Hochsprünge]Substantiv |
| stopień najwyższy (gramatyka) forma przymiotnika lub przysłówka, oznaczająca największe nasilenie opisywanej przez niego cechy noun | der Superlativ [des Superlativs; die Superlative]Substantiv |
| stopień wyższy (gramatyka) forma przymiotnika lub przysłówka, określająca natężenie opisywanej przez niego cechy w porównaniu do czegoś noun | Komparativ [komparativer; am komparativsten]Substantiv |
| szkoła wyższa (edukacja, edukacyjny) szkoła kształcąca najwyżej kwalifikowanych pracowników w zakresie ustalonych dziedzin noun | die Hochschule [der Hochschule; die Hochschulen]Substantiv |
| Sąd Najwyższy (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) naczelny sąd w państwie; noun | oberster GerichtshofSubstantiv |
| wykształcenie wyższe noun wykształcenie uzyskane w uniwersytecie, uniwersytecie technicznym (politechnika) lub w innych ośrodkach szkolnictwa wyższego | die Hochschulbildung [der Hochschulbildung; die Hochschulbildungen]Substantiv |
