Polsk-Tysk ordbok »
przymiotnik betyder på tyska
| Polska | Tyska |
|---|---|
| przymiotnik (gramatyka) wyraz określający cechę rzeczownika np. „biały”, „niski”, „ładny”; noun | Adjektiv | EigenschaftswortSubstantiv |
| przymiotnik dzierżawczy | |
| przymiotnik relacyjny (gramatyka) przymiotnik odrzeczownikowy opisujący właściwość danego przedmiotu poprzez związek z rzeczownikiem od którego został utworzony; np.: złoty, drewniany, bawełniany noun | das RelationsadjektivSubstantiv |
| przymiotnikowy (językoznawstwo, językoznawczy) odnoszący się do przymiotnika, mający charakter przymiotnika, utworzony od przymiotnika, będący przymiotnikiem adjective | adjektivischAdjektiv |
| imiesłów przymiotnikowy bierny (gramatyka) forma czasownika, która odnosi się do przedmiotu czynności, której przedmiot ten został poddany, np. widziany, pisany, myty; noun | 2. PartizipSubstantiv |
| imiesłów przymiotnikowy czynny (gramatyka) imiesłów, który określa podmiot zdania jako wykonawcę innej czynności, równoczesnej z czynnością orzeczenia zdania noun | das Mittelwort [des Mittelwort(e)s; die Mittelwörter]Substantiv |
| imiesłów przymiotnikowy przeszły (gramatyka) imiesłów, który określa podmiot zdania jako cel innej czynności, która została wykonana na podmiocie przed czynnością orzeczenia zdania noun | Partizip Perfekt | PerfektpartizipSubstantiv |
| odprzymiotnikowy |
