Polsk-Tysk ordbok »
kanon betyder på tyska
| Polska | Tyska |
|---|---|
| kanon (biblijny) zamknięty zbiór ksiąg uznany w Kościele za natchnione; noun | der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —]Substantiv |
| kanon (dawniej, dawny) (wojskowość, wojskowy) nazwa armaty noun | die Kanone [der Kanone; die Kanonen]Substantiv |
| kanon (kościelny) modlitwa eucharystyczna, część mszy świętej; noun | der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —]Substantiv |
| kanon (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (bibliotekoznawstwo, bibliotekoznawczy) lista norm, zasad, tekstów o podstawowym znaczeniu noun | der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —]Substantiv |
| kanon (kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) ogólnie przyjęta zasada czy wzorzec (postępowania, estetyki, itp.); noun | der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —]Substantiv |
| kanon (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) forma muzyczna z powtarzającym się tematem; noun | der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —]Substantiv |
| kanon (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pojedynczy przepis w kodeksie noun | der Kanon [des Kanon; die Kanons, die Kanones, —]Substantiv |
| kanonada (wojskowość, wojskowy) silny, długotrwały ostrzał z dział, nawała artyleryjska noun | die Kanonade [der Kanonade; die Kanonaden]Substantiv |
| kanoniczny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z kanonami, odnoszący się do kanonów adjective | kanonisch [kanonischer; am kanonischsten]Adjektiv |
| kanonier (wojskowość, wojskowy) żołnierz obsługujący działo, szeregowiec artylerii noun | der Kanonier [des Kanoniers; die Kanoniere]Substantiv |
| kanonierka (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) historyczna klasa okrętów artyleryjskich średniej lub małej wielkości noun | das Kanonenboot [des Kanonenboot(e)s; die Kanonenboote]Substantiv |
| kanonik (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik z zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna; noun | der Kanoniker [des Kanonikers; die Kanoniker]Substantiv |
| kanonizacja (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej; noun | |
| kanonizować (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalnie ogłaszać kogoś świętym verb | heiligsprechen [sprach heilig; hat heiliggesprochen]Verb |
