Polska | Tyska |
---|---|
ekwita (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) żołnierz jazdy rzymskiej, w czasach republiki pochodzący zwykle z wyższych warstw społecznych noun | der Reiter [des Reiters; die Reiter]Substantiv |
przekwitanie (fizjologia, fizjologiczny) okres, w którym czynności narządów rozrodczych kobiety stopniowo zanikają noun | die WechseljahreSubstantiv |
przekwitanie (rzeczownik odczasownikowy) od przekwitać noun | Abblühen | VerblühenSubstantiv |
przekwitać (fizjologia, fizjologiczny) tracić żeńskie zdolności rozrodcze; przechodzić klimakterium verb | verblühen [verblühte; ist verblüht]Verb |
przekwitać (przenośnie, przenośnia) ulegać przemijaniu verb | vergehen [verging; hat/ist vergangen]Verb |
przekwitać verb tracić kwiaty |