kra betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| kra noun tafla lodu oddzielona od reszty pokrywy lodowej na rzece, jeziorze itp.; także: o zbiorowisku takich tafli; | isflak [~et; pl. ~]substantiv |
| krab (zoologia, zoologiczny) skorupiak ciepłych mórz; noun | krabba [~n krabbor]substantiv |
| krach (ekonomia, ekonomiczny) bankructwo, upadek gospodarczy, załamanie ekonomiczne verb | krocka [~de ~t]verb |
| krach noun | bankrutt [~en, ~er]substantiv |
| kraciasty adjective o wzorze w kratę | rutig [~t ~a]adjektiv |
| kradzież noun przejęcie cudzej własności bez zgody właściciela i bez podstawy prawnej | stöld [~en ~er]substantiv |
| kradziony | |
| kraina (przenośnie, przenośnia) miejsce, często wymyślone, związane z jakimiś postaciami, wspomnieniami itp. | |
| kraina (przenośnie, przenośnia) sfera czyichś doznań, uczuć, myśli | |
| kraina obszar wydzielony ze względu na jakąś cechę, np. wspólną historię, cechy środowiska, itp.; | |
| kraj (geografia, geograficzny) kraina, obszar geograficzny; | |
| kraj państwo | land [~et, länder] |
| kraj noun państwo | rike [~t ~n]substantiv |
| Kraj Basków (geografia, geograficzny) kraina geograficzno-historyczna na pograniczu Francji i Hiszpanii, zamieszkiwana przez Basków; noun | Baskiensubstantiv |
| Kraj Basków (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) wspólnota autonomiczna w północnej Hiszpanii, część Kraju Basków (1.1); noun | Baskiensubstantiv |
| Kraj Sudetów (geografia, geograficzny) kraina geograficzno-historyczna w Czechach, sudeckoniemieckie pogranicze Czech zamieszkiwane do 1946 roku przez Niemców sudeckich; | |
| kraj związkowy (administracja) (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nazwa części składowej federacji w Niemczech i Austrii; noun | delstat [~en ~er]substantiv |
| krajacz (technologia, technika, techniczny) przyrząd kuchenny służący do krajania warzyw lub serów | |
| krajacz do sera (zobacz) [[krajacz, do, ser]] noun | osthyvel [~n -hyvlar]substantiv |
| krajalnica urządzenie służące do krojenia, np. chleba, wędlin, sera; | |
| krajan noun | landsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| krajać noun | skära [~n, skäror]substantiv |
| krajcar noun grajcar – moneta srebrna, bita od XIII wieku, początkowo w Tyrolu. Od XVI wieku moneta zdawkowa w krajach habsburskich (równa 1/60 złotytego reńskiego, w latach 1857 – 1892 1/100 reńskiego); | kryssare [~n; pl. ~, best. pl. kryssarna]substantiv |
| krajobraz noun wygląd ziemi w określonym miejscu, widok okolicy; | landskap [~et; pl. ~]substantiv |
| krajobrazowy noun związany z krajobrazem, dotyczący krajobrazu | landskap [~et; pl. ~]substantiv |
| krajowy adjective | inhemsk [~t ~a]adjektiv |
| krajowy noun związany z konkretnym krajem; uzyskany, wytworzony w tym kraju, dziejący się wewnątrz kraju | medborgare [~n; pl. ~, best. pl. -borgarna]substantiv |
| krakać (przenośnie, przenośnia) wygłaszać pesymistyczne sądy verb | kraxa [~de ~t]verb |
| krakać verb wydawać charakterystyczny dla wron i kruków dźwięk | kraxa [~de ~t]verb |
| krakelura (sztuka) (konserwatorstwo, konserwacja zabytków) siateczka spękań, która tworzy się z czasem na powierzchni obrazów olejnych, fresków, szkliwionej ceramiki; noun | krackelering [~en ~ar]substantiv |
| kraken (mitologia, mitologiczny) legendarny potwór morski zatapiający statki, zwykle przedstawiany jako ogromna ośmiornica; | |
| krakwa (ornitologia, ornitologiczny) Anas strepera, gatunek kaczki pływającej; noun | snatterand [~en -änder]substantiv |
| Kraków (geografia, geograficzny) miasto w Polsce, w województwie małopolskim, dawna stolica Polski; | |
| kram (przestarzałe, przestarzały) rodzaj prowizorycznego sklepu zainstalowanego w budce lub rozłożonego na ławie; noun | bås [~et; pl. ~]substantiv |
| kran noun rodzaj zaworu pozwalający na regulację przepływu cieczy lub gazu; | kran [~en ~ar]substantiv |
| kraniec (książkowy) koniec, granica czegoś | |
| kranówka (potocznie, potoczny) woda prosto z kranu, zwykle do picia noun | dricksvatten [-vattnet]substantiv |
| krasa noun | fägring [~en]substantiv |
| kraska noun | blåkråka [~n -kråkor]substantiv |
