bot betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| bot (informatyka, informatyczny) program wykonujący jakieś czynności za człowieka; | |
| botaniczny adjective związany z botaniką, dotyczący botaniki | botanisk [~t ~a]adjektiv |
| botanik noun specjalista w zakresie botaniki | botaniker [~n; pl. ~]substantiv |
| botanika (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (biologia, biologiczny) dział biologii, nauka o roślinach; noun | botanik [~en]substantiv |
| botek noun zwykle wysoki but dziecka lub kobiety | stövel [~n stövlar]substantiv |
| Botnik Południowy (geografia, geograficzny) południowa część Zatoki Botnickiej na Bałtyku; | |
| Botnik Północny (geografia, geograficzny) północny basen Zatoki Botnickiej, oddzielony od Botnika Południowego cieśniną Kvarken Północny; | |
| Botswana (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Afryce; noun | Botswanasubstantiv |
| Botswanka noun obywatelka Botswany | botswanska [~n botswanskor]substantiv |
| Botswańczyk noun obywatel Botswany | botswanier [~n; pl. ~]substantiv |
| botswański adjective odnoszący się do państwa Botswana | botswansk [~t ~a]adjektiv |
| botulizm (medycyna, medyczny) zatrucie wywołane przez egzotoksynę wytwarzaną przez botulinę; noun | botulism [~en]substantiv |
| bezrobotny adjective bez pracy, bez zajęcia | arbetslös [~t ~a]adjektiv |
| chorobotwórczość (medycyna, medyczny) zdolność do wywoływania chorób; | |
| chorobotwórczy (medycyna, medyczny) wywołujący chorobę adjective | sjukdomsalstrandeadjektiv |
| chrobot niski odgłos drapania, gryzienia, odgłos działania metalowego mechanizmu | |
| do roboty ponaglenie rozmówcy, aby przystąpił do wykonywania swoich obowiązków | |
| domowej roboty adjective wytwarzany w warunkach małego gospodarstwa lub domu | hemgjord [-gjort ~a]adjektiv |
| geobotanika (botanika, botaniczny) dział botaniki badający wzajemne oddziaływanie roślinności i środowiska geograficznego; noun | växtgeografi [~n]substantiv |
| kabotaż noun żegluga między portami tego samego kraju | cabotage [~t ]substantiv |
| kabotażowiec statek do kabotażu | |
| klasa robotnicza noun | arbetarklass [~en ~er]substantiv |
| lobotomia (medycyna, medyczny) zabieg neurochirurgiczny, który polega na odcięciu połączeń pomiędzy korą przedczołową oraz innymi strukturami mózgowia; noun | lobotomi [~n ~er]substantiv |
| lobotomizować verb | lobotomera [~de ~t]verb |
| ogród botaniczny (ogrodnictwo, ogrodniczy) ogród, w którym jest hodowane dla celów naukowych rośliny różnych stref klimatycznych i środowisk, zwykle dostępny dla zwiedzających; | |
| Ostrobotnia (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) region historyczny w środkowej Finlandii noun | Österbottensubstantiv |
| paleobotanika (botanika, botaniczny) nauka o roślinach kopalnych; noun | paleobotanik [~en]substantiv |
| robot (przenośnie, przenośnia) o człowieku: bezduszny, niewrażliwy, wykonujący swoją pracę automatycznie noun | robot [~en ~ar]substantiv |
| robot (technologia, technika, techniczny) maszyna, urządzenie zbudowane do wykonywania pewnych czynności według nakazanego programu; noun | robot [~en ~ar]substantiv |
| robota (potocznie, potoczny) działalność zarobkowa noun | arbete [~t ~n]substantiv |
| robota (potocznie, potoczny) miejsce, w którym ktoś jest zatrudniony noun | arbetsplats [~en ~er]substantiv |
| robota (potocznie, potoczny) zespół czynności podejmowanych w celu wykonania czegoś noun | arbete [~t ~n]substantiv |
| robotnica (entomologia, owadoznawstwo, entomologiczny, owadoznawczy) bezpłodna samica pszczoły, mrówki lub termita, która wykonuje wszystkie prace noun | arbetsbi [~et ~n]substantiv |
| robotnica noun kobieta, która zawodowo pracuje fizycznie, zwykle w fabryce | arbeterska [~n arbeterskor]substantiv |
| robotniczy dotyczący robotników | |
| robotnik noun pracownik wykonujący pracę fizyczną | arbetare [~n; pl. ~, best. pl. arbetarna]substantiv |
| robotnik rolny noun | statare [~n; pl. ~, best. pl. statarna]substantiv |
| rozchybotany adjective | ranglig [~t ~a]adjektiv |
| sabot noun drewniane chodaki, tradycyjnie wykonywane we Francji | träsko [~n ~r]substantiv |
| sabotaż noun umyślne niewypełnienie albo wypełnianie wadliwie swoich obowiązków w zamiarze wywołania dezorganizacji, strat i szkód; niewypełnienie danego zadania; | sabotage [~t ; pl. ~]substantiv |
