Polsk-Svensk ordbok »
biel betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| biel biały kolor; | |
| bielaczek (ornitologia, ornitologiczny) Mergus albellus, tracz bielaczek, gatunek z rodziny kaczkowatych; noun | salskrake [~n -skrakar]substantiv |
| bielaczy noun związany z bielactwem, dotknięty bielactwem | albino [~n albiner]substantiv |
| bieleć verb | bleka [blekte, blekt]verb |
| bielik (ornitologia, ornitologiczny) Haliaeetus albicilla, duży drapieżnik zamieszkujący północną Eurazję; noun | havsörn [~en ~ar]substantiv |
| bielizna (krawiectwo) odzież spodnia, np. majtki, biustonosz, podkoszulka noun | underklädersubstantiv |
| bielizna osobista (krawiectwo) odzież spodnia, np. majtki, biustonosz, podkoszulka noun | underklädersubstantiv |
| bielić verb malować wapnem rozpuszczonym w wodzie | vitmena [~de ~t]verb |
| bielić pokrywać rzeczy metalowe cynową powłoką | |
| bieliźniarka (dawniej, dawny) kobieta szyjąca bieliznę | |
| bieliźniarka noun szafa na bieliznę | linneskåp [~et; pl. ~]substantiv |
| bieluń dziędzierzawa (botanika, botaniczny) Datura stramonium L., gatunek trującej rośliny z rodziny psiankowatych; noun | spikklubba [~n -klubbor]substantiv |
| torbiel (medycyna, medyczny) patologiczna przestrzeń w ciele wypełniona płynem, stanowiąca miękki guz w kształcie błoniastego woreczka; noun | cysta [~n cystor]substantiv |
| wybielacz (chemia, chemiczny) środek chemiczny służący do wybielania m.in. tkanin, urządzeń sanitarnych lub zębów; noun | blekmedel [-medlet; pl. ~, best. pl. -medlen]substantiv |
| wybielać verb czynić bielszym | rentvå [-tvådde, -tvått, -tvådd n. -tvått, pres. -tvår]verb |
| zając bielak (zoologia, zoologiczny) Lepus timidus, gatunek ssaka z rodziny zającowatych; |
