cel znamená v Nemčina
| Polsčina | Nemčina |
|---|---|
| cel noun to, co chce się zniszczyć lub trafić za pomocą broni | das Ziel [des Ziel(e)s; die Ziele]Substantiv |
| cel noun to, do czego się dąży, co chce się osiągnąć (także (przenośnie, przenośnia)) | Ziel | ZweckSubstantiv |
| cel uświęca środki można stosować wszystkie metody, żeby tylko osiągnąć cel | |
| cela (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) surowy pokój w klasztorze, izba pustelnika, mnicha noun | KlosterzelleSubstantiv |
| cela noun pokój więźnia w więzieniu | Zelle | TodeszelleSubstantiv |
| cela śmierci phrase | die Todeszelle [der Todeszelle; die Todeszellen]Phrase |
| celadon (technologia, technika, techniczny) porcelanowe szkliwo o seledynowej barwie noun | der Seladon [des Seladons; die Seladons]Substantiv |
| Celebes (geografia, geograficzny) indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego; noun | Sulawesi [Sulawesi(s); —] (drittgrößte der Großen Sundainseln)Substantiv |
| celebra noun uroczyste sprawowanie mszy lub nabożeństwa | die Feier [der Feier; die Feiern]Substantiv |
| celebracja noun praktykowanie czegość z namaszczeniem, uroczyście | die Feier [der Feier; die Feiern]Substantiv |
| celebracja Wieczerzy Pańskiej | |
| celebrans (kościelny) główny prezbiter sprawujący liturgię, celebrant; noun | FeiernderSubstantiv |
| celebrant (dawniej, dawny) (żartobliwie) osoba obchodząca uroczystość noun | FeiernderSubstantiv |
| celebrant (kościelny) główny prezbiter sprawujący liturgię, celebrans; noun | FeiernderSubstantiv |
| celebrować verb obchodzić uroczyście doniosłe wydarzenie, uroczyście coś świętować | feiern [feierte; hat gefeiert]Verb |
| celebrować verb odprawiać nabożeństwo | feiern [feierte; hat gefeiert]Verb |
| celebrować verb robić coś z przesadną powagą, z namaszczeniem | feiern [feierte; hat gefeiert]Verb |
| celebryta (telewizja, telewizyjny) ktoś popularny, znany, sławny, rozpoznawany przez ludzi, pojawiający się w mediach noun | der Promi [des Promi(s); die Promis]Substantiv |
| celestyn (mineralogia, mineralogiczny) minerał, siarczan strontu; noun | coelestinSubstantiv |
| Celestyn noun imię męskie; | CoelestinSubstantiv |
| celibat (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) dobrowolne powstrzymanie się od stosunków płciowych noun | der das Zölibat [des Zölibat(e)s; —]Substantiv |
| celibat (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) bezżeństwo duchownych; noun | der das Zölibat [des Zölibat(e)s; —]Substantiv |
| celibatowy | |
| Celina noun imię żeńskie; | CelinaSubstantiv |
| Celius (geografia, geograficzny) jedno z siedmiu wzgórz, na których wznosił się starożytny Rzym, położone między Eskwilinem a Awentynem; noun | CaeliusSubstantiv |
| cella (architektura, architektoniczny) w starożytnych świątyniach greckich i rzymskich część, w której znajdował się posąg bóstwa; noun | NaosSubstantiv |
| celniczka noun forma żeńska od: celnik | Zollbeamtin | ZöllnerinSubstantiv |
| celnik noun osoba kontrolująca lub pobierająca cło na granicy | der Zöllner [des Zöllners; die Zöllner]Substantiv |
| celny adjective będący w celu, trafiający do celu | genau | trefflichAdjektiv |
| celny adjective związany z cłem | Zoll | zollamtlichAdjektiv |
| celofan noun przezroczyste i wytrzymałe tworzywo sztuczne otrzymywane z celulozy; | das Zellglas [des Zellglases; —]Substantiv |
| celować verb mierzyć do celu | zielen [zielte; hat gezielt]Verb |
| Celowiec (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) Klagenfurt, miasto w południowej Austrii; noun | Klagenfurt | Klagenfurt am WörtherseeSubstantiv |
| celownik (gramatyka) trzeci przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: komu? czemu?; noun | der Dativ [des Dativs; die Dative]Substantiv |
| celownik noun urządzenie ułatwiające celowanie z broni; | Visier | ZielgerätSubstantiv |
| celownikowy (gramatyka) związany z celownikiem, dotyczący celownika adjective | der Dativ [des Dativs; die Dative]Adjektiv |
| celowo adverb w sposób celowy | absichtlichAdverb |
| celowy adjective robiony w pewnym celu, nieprzypadkowy | vorsätzlichAdjektiv |
| Celt (etnografia, etnograficzny) (historia, historyczny, historycznie) członek grupy ludów indoeuropejskich wywodzących się z środkowej Europy noun | der Kelte [des Kelten; die Kelten]Substantiv |
| celta (włókiennictwo) wytrzymała tkanina do produkcji płaszczy i namiotów noun | Zeltstoff | ZelttuchSubstantiv |
