Polnisch-Deutsch Wörterbuch »
epoka bedeutet auf Deutsch
| Polnisch | Deutsch |
|---|---|
| epoka (geologia, geologiczny) formalna jednostka geochronologiczna, mniejsza od okresu i dzieląca się na wieki; noun | Epoche | ZeitalterSubstantiv |
| epoka brązu (archeologia, archeologiczny) epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza; noun | die Bronzezeit [der Bronzezeit; die Bronzezeiten]Substantiv |
| epoka kamienia (archeologia, archeologiczny) najstarsza i najdłuższa epoka prehistoryczna; noun | die Steinzeit [der Steinzeit; —]Substantiv |
| epoka kamienna noun | die Steinzeit [der Steinzeit; —]Substantiv |
| epoka lodowa noun | die Eiszeit [der Eiszeit; die Eiszeiten]Substantiv |
| epoka lodowcowa noun | die Eiszeit [der Eiszeit; die Eiszeiten]Substantiv |
| epoka żelaza (archeologia, archeologiczny) epoka dziejów następująca po epoce brązu; noun | die Eisenzeit [der Eisenzeit; —]Substantiv |
| młodsza epoka kamienia noun | die Jungsteinzeit [der Jungsteinzeit; —]Substantiv |
| Niepokalane Poczęcie (teologia, teologiczny) katolicki dogmat ogłoszony 8 grudnia 1854; noun | Unbefleckte EmpfängnisSubstantiv |
| niepokalany adjective w sensie duchowym: nieobarczony winą czy zmazą | makellos [makelloser; am makellosesten]Adjektiv |
| starsza epoka kamienia noun | die Altsteinzeit [der Altsteinzeit; —]Substantiv |
