epi- bedeutet auf Deutsch
| Polnisch | Deutsch |
|---|---|
| epi- pierwszy człon wyrazów złożonych, mający znaczenie: zewnętrzny, poprzedzający coś, następujący po czymś, położony nad czymś | |
| epicentrum (geofizyka) obszar na powierzchni Ziemi, znajdujący się bezpośrednio nad ogniskiem trzęsienia ziemi noun | das Epizentrum [des Epizentrums; die Epizentren]Substantiv |
| epicki (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) związany z epiką adjective | episch [epischer; am epischsten]Adjektiv |
| epidemia (medycyna, medyczny) duża liczba zachorowań na tę samą chorobę, na tym samym obszarze i w tym samym czasie; noun | die Epidemie [der Epidemie; die Epidemien]Substantiv |
| epidemiczny (medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) związany z epidemią, dotyczący epidemii adjective | epidemisch | EpidemieAdjektiv |
| epidemiolog (medycyna, medyczny) lekarz specjalista zajmujący się zapobieganiem i zwalczaniem epidemii noun | Epidemiologe | EpidemiologinSubstantiv |
| epidemiologia (edukacja, edukacyjny) (medycyna, medyczny) nauka zajmująca się czynników wpływających na powstawanie i szerzenie się epidemii, a także sposobami zwalczania i zapobiegania epidemiom; noun | die Epidemiologie [der Epidemiologie; —]Substantiv |
| epidemiologiczny (medycyna, medyczny) związany z epidemiologią, dotyczący epidemiologii adjective | epidemiologischAdjektiv |
| epidot (mineralogia, mineralogiczny) pospolity minerał z grupy krzemianów o szeroko rozpowszechnionym zasięgu, kruchy, przezroczysty, w zależności od kierunku obserwacji zmienia swoją barwę od ciemnozielonej do żółtozielonej, Ca2(Fe,Al)Al2(SiO4)(Si2O7)O(OH); noun | EpidotSubstantiv |
| epifania (książkowy) olśnienie, wyjątkowe doznanie noun | die Epiphanie [der Epiphanie; die Epiphanien]Substantiv |
| epifania (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) objawienie noun | die Epiphanie [der Epiphanie; die Epiphanien]Substantiv |
| Epifaniusz noun imię męskie; | EpiphaniosSubstantiv |
| epifenomenalizm | |
| epifit (botanika, botaniczny) roślina nie będąca pasożytem, która rośnie na innej roślinie służącej jej jako podpora; noun | AufsitzerpflanzeSubstantiv |
| epifora (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) jedna z figur stylistycznych polegająca na powtórzeniu słowa lub zwrotu na końcu kilku następujących po sobie wersów lub zdań noun | EpiphoraSubstantiv |
| epigenetica | |
| epigenetyczny (biologia, biologiczny) (medycyna, medyczny) związany z dziedzicznością pozagenową, dotyczący dziedziczności pozagenowej adjective | epigenetischAdjektiv |
| epigenetyka (biologia, biologiczny) (medycyna, medyczny) badanie dziedziczności pozagenowej; noun | EpigenetikSubstantiv |
| epigon noun | der Epigone [des Epigonen; die Epigonen]Substantiv |
| epigraf (historia, historyczny, historycznie) napis wykuty w kamieniu lub wycięty w drewnie, stanowiący element architektury, pomnika, nagrobka; noun | Epigraf | EpigraphSubstantiv |
| epigrafika noun nauka badająca napisy wykonane na materiałach twardych; | die EpigraphikSubstantiv |
| epigramat (historia, historyczny, historycznie) krótki wierszowany napis umieszczany na nagrobkach i pomnikach (zwłaszcza w starożytności) noun | das Epigramm [des Epigramm(e)s; die Epigramme]Substantiv |
| epigramat (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) krótki utwór poetycki mający charakter satyryczny bądź dydaktyczny; noun | das Epigramm [des Epigramm(e)s; die Epigramme]Substantiv |
| epigramatyczny (przymiotnik) od epigramat adjective | epigrammatischAdjektiv |
| epik (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) twórca epiki noun | Epiker | ErzählerSubstantiv |
| epika (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) rodzaj literacki; noun | die Epik [der Epik; —]Substantiv |
| epikleza (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) modlitwa liturgiczna odmawiana przez prezbitera podczas eucharystii, wzywająca Boga do uświęcenia darów chleba i wina oraz uczestników zgromadzenia; noun | EpikleseSubstantiv |
| epikryza (medycyna, medyczny) podsumowanie danych z postępowania lekarskiego wraz z zaleceniami dalszego leczenia; noun | die Epikrise [der Epikrise; die Epikrisen]Substantiv |
| Epikur (historia, historyczny, historycznie) (filozofia, filozoficzny) starożytny grecki filozof; noun | EpikurSubstantiv |
| epikureizm (filozofia, filozoficzny) jeden z kierunków filozoficznych; noun | der Epikureismus [des Epikureismus; —]Substantiv |
| epikurejczyk (filozofia, filozoficzny) zwolennik epikureizmu noun | der Epikureer [des Epikureers; die Epikureer]Substantiv |
| epikurejski (filozofia, filozoficzny) związany z epikureizmem, dotyczący epikureizmu, poglądów Epikura adjective | der Epikureer [des Epikureers; die Epikureer]Adjektiv |
| epikurejski (książkowy) dążący do własnej przyjemności, używający uciech adjective | der Epikureer [des Epikureers; die Epikureer]Adjektiv |
| epilepsja noun | die Epilepsie [der Epilepsie; die Epilepsien]Substantiv |
| epileptyczka noun | die Epileptikerin [der Epileptikerin; die Epileptikerinnen]Substantiv |
| epileptyczny (medycyna, medyczny) związany z padaczką (epilepsją), dotyczący padaczki adjective | epileptischAdjektiv |
| epileptyk (medycyna, medyczny) osoba cierpiąca na epilepsję noun | der Epileptiker [des Epileptikers; die Epileptiker]Substantiv |
| epilog (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) końcowa część utworu informująca o dalszych losach bohaterów już po zamknięciu akcji; noun | der Epilog [des Epilogs; die Epiloge]Substantiv |
| epipelagial | |
| epipelagiczny |
