Nemčina | Polsčina |
---|---|
Frieden [friedete; hat gefriedet] Substantiv | spokójnoun |
Frieden | Friede Substantiv | pokój(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (wojskowość, wojskowy) stan panujący między dwoma narodami, bez działań wojennych, bez wypowiedzenia wojny pokój(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) pakt kończący wojnę |
Frieden | Ruhe | Friede Substantiv | pokój(przestarzałe, przestarzały) spokój |
die Friedensbewegung [der Friedensbewegung; die Friedensbewegungen] Substantiv | |
friedensfeindlich Adjektiv | antypokojowyadjective |
der Friedensnobelpreis [des Friedensnobelpreises; die Friedensnobelpreise] Substantiv | Pokojowa Nagroda Noblanoun |
die Friedenspfeife [der Friedenspfeife; die Friedenspfeifen] Substantiv | fajka pokojunoun |
der Friedensvertrag [des Friedensvertrag(e)s; die Friedensverträge] Substantiv | traktat pokojowynoun |
unzufrieden [unzufriedener; am unzufriedensten] Adjektiv | niezadowolonyadjective |
zufrieden [zufriedener; am zufriedensten] Adjektiv | radadjective zadowolonyadjective |
befriedigend | zufriedenstellend Adjektiv | zadowalającyadjective |
Befriedigung | Zufriedenheit Substantiv | satysfakcja(książkowy) uczucie zadowolenia ze spełnienia pewnych oczekiwań |
beruhigen | befrieden Verb | uspokajaćverb |
er ruhe in Frieden | möge er in Frieden ruhen Interjection | niech odpoczywa w pokoju(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) katolicki akt strzelisty do Boga za zmarłą osobę |
gut | zufrieden stellend | zufriedenstellend Adjektiv | pomyślnyadjective |
der Hausfriedensbruch [des Hausfriedensbruch(e)s; die Hausfriedensbrüche] Substantiv | |
um des lieben Friedens willen Adverb | dla świętego spokoju(potocznie, potoczny) bez przekonania, jedynie w celu uniknięcia konfliktów, zdenerwowania |
die Unzufriedenheit [der Unzufriedenheit; —] Substantiv | niezadowolenienoun |
der Weltfrieden [des Weltfriedens; —] Substantiv | pokój światowynoun |
Zufriedenheit | Genugtuung Substantiv | zadowolenienoun |
zufriedenstellen [zufriedenstellte; hat zufriedenstellt] Verb | satysfakcjonowaćverb |