wissen betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
wissen [wusste, hat gewusst] Verb	wetenv
das Wissen [des Wissens; —] Substantiv	kenniso kundeo medeweteno verstando weteno
die Wissenschaft [der Wissenschaft; die Wissenschaften] Substantiv	kennissubstantief kundesubstantief medewetensubstantief verstandsubstantief wetensubstantief wetenschapsubstantief
wissenschaftlich [wissenschaftlicher; am wissenschaftlichsten] Adjektiv	wetenschappelijkbijvoeglijk naamwoord
wissentlich Adjektiv	bewustbijvoeglijk naamwoord welbewustbijvoeglijk naamwoord
allwissend Adjektiv	alwetendbijvoeglijk naamwoord
gewissenhaft [gewissenhafter; am gewissenhaftesten] Adjektiv	consciëntieusbijvoeglijk naamwoord gewetensvolbijvoeglijk naamwoord
unwissend [unwissender; am unwissendsten] Adjektiv	onwetendbijvoeglijk naamwoord
das Gewissen [des Gewissens; die Gewissen] Substantiv	geweteno
gewissenlos Adjektiv	gewetenloosbijvoeglijk naamwoord
der Gewissensbiß Substantiv	gewetenswroegingm wroegingm

Zoek geschiedenis