vorstehen [stand vor; hat vorgestanden] betekenis in Nederlands

voorstaanden [heeft voorgestaan]

Duits	Nederlands
vorstehen [stand vor; hat vorgestanden] Verb	uitspringenv uitstaanv uitstekenv vooruitspringenv vooruitstekenv
der Stand [des Standes, des Stands; die Stände] Substantiv	constellatiem gesteldheidm graad [graden]m rangm situatiem staatm standm statusm toestandm

Duits

Nederlands

vorstehen [stand vor; hat vorgestanden] Verb

der Stand [des Standes, des Stands; die Stände] Substantiv

graad [graden]m