treu betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
treu [treuer; am treusten] Adjektiv	getrouwbijvoeglijk naamwoord trouwbijvoeglijk naamwoord
der Treubruch [des Treubruches, des Treubruchs; die Treubrüche] Substantiv	verraadm
die Treue [der Treue; —] Substantiv	getrouwheidsubstantief trouwsubstantief
treulos Adjektiv	afvalligbijvoeglijk naamwoord dubbelhartigbijvoeglijk naamwoord ontrouwbijvoeglijk naamwoord trouweloosbijvoeglijk naamwoord verraderlijkbijvoeglijk naamwoord
zerstreut [zerstreuter; am zerstreutesten] Adjektiv	dungezaaidbijvoeglijk naamwoord sporadischbijvoeglijk naamwoord
streuen [streute; hat gestreut] Verb	rondstrooienv strooienv uitstrooienv verstrooienv
sich zerstreuen	afgeleidworden zichverstrooien
zerstreuen [zerstreute; hat zerstreut] Verb	afleidenv uitstrooienv uitzaaienv verstrooienv
die Zerstreuung [der Zerstreuung; die Zerstreuungen] Substantiv	verstrooiingsubstantief verzetsubstantief

Zoek geschiedenis