reim betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
der Reim [des Reim(e)s; die Reime] Substantiv	rijmm
reimen [reimte; hat gereimt] Verb	berijmenv rijmenv
der Dreimaster [des Dreimasters; die Dreimaster] Substantiv	driemasterm
der Freimaurer [des Freimaurers; die Freimaurer] Substantiv	vrijmetselaarm
ungereimt Adjektiv	absurdbijvoeglijk naamwoord dwaasbijvoeglijk naamwoord ongerijmdbijvoeglijk naamwoord onzinnigbijvoeglijk naamwoord zinneloosbijvoeglijk naamwoord zotbijvoeglijk naamwoord

Zoek geschiedenis