Duits-Nederlands woordenboek »

pfeifen betekenis in Nederlands

DuitsNederlands
pfeifen [pfiff; hat/ist gepfiffen] Verb

fluitenv

gierenv

piepenv

die Pfeife [der Pfeife; die Pfeifen] Substantiv

fluitsubstantief

fluitjesubstantief

pijpsubstantief

tabakspijpsubstantief

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa