Duits-Nederlands woordenboek »

pfeife betekenis in Nederlands

DuitsNederlands
die Pfeife [der Pfeife; die Pfeifen] Substantiv

fluitsubstantief

fluitjesubstantief

pijpsubstantief

tabakspijpsubstantief

pfeifen [pfiff; hat/ist gepfiffen] Verb

fluitenv

gierenv

piepenv

↑

Zoek geschiedenis

    Online woordenboeken

    Meer curiosa