matt betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
matt [matter; am mattesten] Adjektiv	matbijvoeglijk naamwoord moebijvoeglijk naamwoord vermoeidbijvoeglijk naamwoord
die Matte [der Matte, der Matten; die Matten, —] Substantiv	matsubstantief schaakmatsubstantief
Matterhorn	Matterhornv
ermatten [ermattete; ist ermattet] Verb	vermoeidrakenv
die Hängematte [der Hängematte; die Hängematten] Substantiv	hangmatsubstantief
die Kasematte [der Kasematte; die Kasematten] Substantiv	bunkersubstantief kazematsubstantief

Zoek geschiedenis