klar betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
klar [klarer; am klarsten] Adjektiv	duidelijkbijvoeglijk naamwoord helderbijvoeglijk naamwoord klaarbijvoeglijk naamwoord uitgesprokenbijvoeglijk naamwoord zuiverbijvoeglijk naamwoord
die Klarinette [der Klarinette; die Klarinetten] Substantiv	klarinetsubstantief
deklarieren [deklarierte; hat deklariert] Verb	aangevenwerkwoord betuigenwerkwoord declarerenwerkwoord verklarenwerkwoord
die Brühe [der Brühe; die Brühen] (aus Fleisch, Knochen, Gemüse u. a. gekochte klare Suppe) Substantiv	bouillonsubstantief Kochkunst jussubstantief Kochkunst saussubstantief Kochkunst sopsubstantief Kochkunst vleesnatsubstantief Kochkunst

Zoek geschiedenis