hell betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
hell [heller; am hellsten] Adjektiv	helbijvoeglijk naamwoord helderbijvoeglijk naamwoord klaarbijvoeglijk naamwoord lichtbijvoeglijk naamwoord lichtendbijvoeglijk naamwoord
die Hellebarde [der Hellebarde; die Hellebarden] Substantiv	hellebaardsubstantief
hellenisch Adjektiv	Helleensbijvoeglijk naamwoord
der Hellenismus [des Hellenismus; —] Substantiv	hellenismem
die Helligkeit [der Helligkeit; die Helligkeiten] Substantiv	helderheidsubstantief
aufhellen [hellte auf; hat aufgehellt] Verb	verlichtenv
einhellig [einhelliger; am einhelligsten] Adjektiv	alséénmanbijvoeglijk naamwoord eenstemmigbijvoeglijk naamwoord metalgemenestemmenbijvoeglijk naamwoord unaniembijvoeglijk naamwoord
behelligen [behelligte; hat behelligt] Verb	belemmerenv belettenv doorkruisenv storenv stremmenv verhinderenv
erhellen [erhellte; hat erhellt] Verb	ophelderenv opklarenv oplichtenv verlichtenv
die Schelle [der Schelle; die Schellen] Substantiv	belsubstantief belletjesubstantief rinkebelsubstantief schelsubstantief
Schellen	ruiten ruiteninkaartspel
zerschellen [zerschellte; ist zerschellt] Verb	totgruisstampenwerkwoord

Zoek geschiedenis