Duits-Nederlands woordenboek »
halsstarrig betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| halsstarrig [halsstarriger; am halsstarrigsten] Adjektiv | halsstarrigbijvoeglijk naamwoord hardnekkigbijvoeglijk naamwoord koppigbijvoeglijk naamwoord stijfhoofdigbijvoeglijk naamwoord verbetenbijvoeglijk naamwoord verstoktbijvoeglijk naamwoord |
