faul betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
faul [fauler; am faulsten] Adjektiv	bedorvenbijvoeglijk naamwoord luibijvoeglijk naamwoord rotbijvoeglijk naamwoord verrotbijvoeglijk naamwoord
der Faulbaum [des Faulbaum(e)s; die Faulbäume] Substantiv	vuilboomm Botanik
faulen [faulte; hat/ist gefault] Verb	bedervenv rottenv vergaanv verrottenv
die Faulheit [der Faulheit; —] Substantiv	luiheidsubstantief
faulig [fauliger; am fauligsten] Adjektiv	bedorvenbijvoeglijk naamwoord rotbijvoeglijk naamwoord verrotbijvoeglijk naamwoord
verfaulen [verfaulte; ist verfault] Verb	bedervenv rottenv vergaanv verrottenv

Zoek geschiedenis