eifer betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
der Eifer [des Eifers; —] Substantiv	ambitiem ijverm vuurm
die Eifersucht [der Eifersucht; —] Substantiv	jaloeziesubstantief naijversubstantief
eifersüchtig [eifersüchtiger; am eifersüchtigsten] Adjektiv	jaloersbijvoeglijk naamwoord naijverigbijvoeglijk naamwoord
der Geifer [des Geifers; —] Substantiv	fluimm rochelm spogm spuugm
wetteifern [wetteiferte; hat gewetteifert] Verb	concurrerenv meedingenv wedijverenv
reif [reifer; am reifsten] Adjektiv	belegenbijvoeglijk naamwoord bezonkenbijvoeglijk naamwoord rijpbijvoeglijk naamwoord
sich ereifern	opvlammenwerkwoord vuurvatten
steif [steifer; am steifsten] Adjektiv	houterigbijvoeglijk naamwoord starbijvoeglijk naamwoord stijfbijvoeglijk naamwoord strambijvoeglijk naamwoord stugbijvoeglijk naamwoord
der Wetteifer [des Wetteifers; —] Substantiv	mededingingm wedijverm
der Übereifer [des Übereifers; —] Substantiv	chauvinismem

Zoek geschiedenis