brei betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
der Brei [des Brei(e)s; die Breie] Substantiv	brijm moesm papm
breit [breiter; am breitesten] Adjektiv	breedbijvoeglijk naamwoord ruimbijvoeglijk naamwoord wijdbijvoeglijk naamwoord
die Breite [der Breite; die Breiten] Substantiv	baansubstantief breedtesubstantief ruimheidsubstantief wijdtesubstantief
ausbreiten [breitete aus; hat ausgebreitet] Verb	afgevenv ophoudenv rekkenv strekkenv uitbreidenv uitstekenv uitstrekkenv verbreidenv verspreidenv
abreiben [rieb ab; hat abgerieben] Verb	aanstrijkenv uitwrijvenv wrijvenv
die Abreise [der Abreise; die Abreisen] Substantiv	uittochtsubstantief vertreksubstantief
abreisen [reiste ab; ist abgereist] Verb	afgaanv afrijdenv uitlopenv uitvarenv vertrekkenv weggaanv wegrijdenv zichverwijderenv
abreißen [riss ab; ist abgerissen] Verb	afbrekenv afplukkenv afrukkenv plukkenv wegscheurenv
die Ausbreitung [der Ausbreitung; die Ausbreitungen] Substantiv	diffusiesubstantief verspreidingsubstantief
die Sprotte [der Sprotte; die Sprotten] (auch: Sprott, Brisling oder Breitling) Substantiv	sprotsubstantief

Zoek geschiedenis