Duits-Nederlands woordenboek »
bleiche betekenis in Nederlands
| Duits | Nederlands |
|---|---|
| die Bleiche [der Bleiche; die Bleichen] Substantiv | bleeksubstantief blekerijsubstantief |
| bleichen [bleichte; hat gebleicht] Verb | |
| bleich [bleicher; am bleichsten] Adjektiv | bleekbijvoeglijk naamwoord fletsbijvoeglijk naamwoord pipsbijvoeglijk naamwoord vaalbijvoeglijk naamwoord |
