Duits-Nederlands woordenboek »

auf- betekenis in Nederlands

DuitsNederlands
der Aufgang [des Aufganges/Aufgangs; die Aufgänge] Substantiv

opgangm

stijgingm

aufgebracht sein

verontwaardigdzijn

zichergeren

zichverontwaardigen

aufgehen [ging auf; ist aufgegangen] Verb

opengaanv

openvallenv

opgaanv

opkomenv

opstaanv

rijzenv

stijgenv

verrijzenv

wassenv

aufgießen [goss auf; hat aufgegossen] Verb

aftrekkenwerkwoord

latentrekkenwerkwoord

zettenwerkwoord

aufhalten [hielt auf; hat aufgehalten] Verb

afhoudenv

bijhoudenv

houdenv

onthoudenv

onttrekkenv

vasthoudenv

vertragenv

weghoudenv

aufhängen [hängte/hing auf; hat aufgehängt] Verb

hangenv

ophangenv

opknopenv

aufheitern [heiterte auf; hat aufgeheitert] Verb

opkikkerenv

opmonterenv

opvrolijkenv

aufhellen [hellte auf; hat aufgehellt] Verb

verlichtenv

aufhetzen [hetzte auf; hat aufgehetzt] Verb

aansporenv

aanstokenv

aanvurenv

aanwakkerenv

irriterenv

ophitsenv

opstangjagenv

opwekkenv

1234