adel betekenis in Nederlands

Duits	Nederlands
der Adel [des Adels; —] Substantiv	adelm adeldomm edelenm
Adeliger	edelmanm
adeln [adelte; hat geadelt] Verb	indeadelstandverheffenwerkwoord
tadellos [tadelloser; am tadellosesten] Adjektiv	onbesprokenbijvoeglijk naamwoord
untadelig [untadeliger; am untadeligsten] Adjektiv	onberispelijkbijvoeglijk naamwoord
Kleinigkeiten tadeln	bedillenwerkwoord haarklovenwerkwoord hetlastigmaken muggeziften vittenwerkwoord
die Nadel [der Nadel; die Nadeln] Substantiv	naaldsubstantief
das Nadelholz [des Nadelholzes; die Nadelhölzer] Substantiv	conifeero
die Sicherheitsnadel [der Sicherheitsnadel; die Sicherheitsnadeln] Substantiv	veiligheidsspeldsubstantief
die Stecknadel [der Stecknadel; die Stecknadeln] Substantiv	naaldsubstantief speldsubstantief
der Tadel [des Tadels; die Tadel] Substantiv	aanmerkingm berispingm blaamm standjem terechtwijzingm uitbranderm verwijtm
die Zitadelle [der Zitadelle; die Zitadellen] Substantiv	citadelsubstantief

Zoek geschiedenis