ekim înseamnă în Germană
| Turcă | Germană |
|---|---|
| ekim noun | der Oktober [des Oktober, des Oktobers; die Oktober]Substantiv |
| ad çekimi | Deklinationenpl (dilb.) |
| ad çekimi noun | die Deklination [der Deklination; die Deklinationen]Substantiv |
| bir fiilin türlü çekimlerde aldığı biçimlerden her biri | Stammformen(dilb.) |
| bir fiilin türlü çekimlerde aldığı biçimlerden her biri noun | die Stammform [der Stammform; die Stammformen]Phrase |
| diş hekimi | |
| diş hekimi noun | der Zahnarzt [des Zahnarzt(e)s; die Zahnärzte]Substantiv |
| eylem çekimi | Konjugationen(dilb.) |
| eylem çekimi noun | die Konjugation [der Konjugation; die Konjugationen]Substantiv |
| fiil çekimi | |
| fiil çekimi noun | die Konjugation [der Konjugation; die Konjugationen]Substantiv |
| göz hekimi | |
| göz hekimi noun | der Augenarzt [des Augenarztes; die Augenärzte]Substantiv |
| hekim | Ärztepl |
| hekim noun | der Arzt [des Arzt(e)s; die Ärzte]Substantiv der Mediziner [des Mediziners; die Mediziner]Substantiv |
| hekimin hastası | |
| hekimin hastası noun | der Patient [des Patienten; die Patienten]Substantiv |
| hekimlik | |
| hekimlik noun | die Heilkunde [der Heilkunde; —]Substantiv die Medizin [der Medizin; die Medizinen]Substantiv |
| kalitım soyaçekim noun | die VererbungSubstantiv |
| ruh hekimi noun | der Psychiater [des Psychiaters; die Psychiater]Substantiv |
| sıfat çekimi | |
| sıfat çekimi noun | die Steigerung [der Steigerung; die Steigerungen]Substantiv |
| sıfat çekimi yapmak verb | steigern [steigerte; hat gesteigert]Verb |
| yerçekimi noun | die Schwerkraft [der Schwerkraft; die Schwerkräfte]Substantiv die SchwerkräftePhrase |
| çekim | |
| çekim noun | die Anziehung [der Anziehung; die Anziehungen]Substantiv die Deklination [der Deklination; die Deklinationen]Substantiv |
| çekim eki | Endungenpl |
| çekim eki noun Sprachwissenschaft | die Endung [der Endung; die Endungen]Substantiv |
| çekim kuvveti | |
| çekim kuvveti noun | die Anziehungskraft [der Anziehungskraft; die Anziehungskräfte]Substantiv |
| çekimlemek verb | deklinieren [deklinierte; hat dekliniert]Verb |
