rzecz înseamnă în Germană
| Poloneză | Germană |
|---|---|
| dorzecze (hydrologia, hydrologiczny) obszar, z którego wszystkie wody spływają do jednej rzeki noun | das Einzugsgebiet [des Einzugsgebiet(e)s; die Einzugsgebiete]Substantiv |
| flet poprzeczny (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rodzaj fletu z metalu lub drewna, na którym gra się trzymając go w poprzek; noun | die Querflöte [der Querflöte; die Querflöten]Substantiv |
| grzecznie adverb w sposób grzeczny | höflich [höflicher; am höflichsten]Adverb |
| grzeczność noun grzeczności uprzejme słowa i gesty, komplementy | das Kompliment [des Kompliment(e)s; die Komplimente]Substantiv |
| grzeczność noun przysługa | Gefallen | GefälligkeitSubstantiv |
| grzeczność noun uprzejmy sposób zachowania | Höflichkeit | GefälligkeitSubstantiv |
| grzecznościowy adjective taki, który charakteryzuje się grzecznością; taki, od którego wymagana jest grzeczność | höflich [höflicher; am höflichsten]Adjektiv |
| grzeczny adjective o dziecku: taki, który jest posłuszny, spokojny, miły, dobry | brav [braver; am bravsten]Adjektiv |
| grzeczny adjective taki, który jest dobrze wychowany, jest uprzejmy, układny; taki, który jest dowodem dobrego wychowania, uprzejmości | höflich [höflicher; am höflichsten]Adjektiv |
| hiperrzeczywistość (filozofia, filozoficzny) postmodernistyczna rzeczywistość zapośredniczona przez symulacje, rezultat mieszania się rzeczywistości społecznej z medialną do zatarcia granic rozróżnialności; noun | HyperrealitätSubstantiv |
| istota rzeczy noun | die Essenz [der Essenz; die Essenzen]Substantiv |
| jako orzecznik adjective | prädikativAdjektiv |
| liczba rzeczywista (matematyka, matematyczny) liczba wymierna (ułamek) lub dowolna liczba pomiędzy liczbami wymiernymi; noun | reelle ZahlSubstantiv |
| Międzyrzecz (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | MeseritzSubstantiv |
| mówić od rzeczy verb mówić bez sensu, pleść głupstwa | faseln [faselte; hat gefaselt]Verb |
| na rzecz phrase …używany w konstrukcjach, w których wyrażenie po przyimku określa cel, przeznaczenie, kierunek przekazania czegoś przez wykonawcę czynności | das für [des Fürs; —]Phrase |
| nadrzeczny adjective bliski rzece, położony przy rzece | Fluss- | Ufer- | Wasser-Adjektiv |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna, odmienna od języka standardowego; noun | der Dialekt [des Dialekt(e)s; die Dialekte]Substantiv |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna o zasięgu szerszym niż dialekt i gwara; noun | das Adverb [des Adverbs; die Adverbien]Substantiv |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun | der Dialekt [des Dialekt(e)s; die Dialekte]Substantiv |
| narzecze noun język, mowa | die Ausdrucksweise [der Ausdrucksweise; die Ausdrucksweisen]Substantiv |
| narzeczona noun kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona | die Verlobte [eine Verlobte; der/einer Verlobten; die Verlobten/zwei Verlobte]Substantiv |
| narzeczony noun mężczyzna w okresie narzeczeństwa | der Bräutigam [des Bräutigams; die Bräutigame]Substantiv |
| nazywać rzeczy po imieniu verb mówić szczerze, bez ogródek | |
| niedorzeczność noun coś bez sensu, nie mające uzasadnienia | die Absurdität [der Absurdität; die Absurditäten]Substantiv |
| niedorzeczny adjective nie do rzeczy, niemający sensu | grotesk [grotesker; am groteskesten]Adjektiv |
| niegrzeczny adjective o dziecku: nieposłuszny | unartigAdjektiv |
| nierzeczywisty adjective taki, który nie istnieje w rzeczywistości | unwirklich [unwirklicher; am unwirklichsten]Adjektiv |
| niezaprzeczalnie adverb z pewnością, w sposób nie podlegający dyskusji | unbestreitbar [unbestreitbarer; am unbestreitbarsten]Adverb |
| niezaprzeczalny adjective taki, któremu nie można zaprzeczyć, nie budzący wątpliwości | unbestreitbar [unbestreitbarer; am unbestreitbarsten]Adjektiv |
| obszar dorzecza | |
| ogólnie rzecz biorąc adverb | insgesamtAdverb |
| orzeczenie (językoznawstwo, językoznawczy) część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu noun | das Prädikat [des Prädikats; die Prädikate]Substantiv |
| orzeczenie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji noun | Entscheid | SpruchSubstantiv |
| orzeczenie noun jakaś opinia, osąd, ekspertyza | der Befund [des Befund(e)s; die Befunde]Substantiv |
| orzecznik (językoznawstwo, językoznawczy) nieczasownikowa część orzeczenia imiennego; noun | das Attribut [des Attribut(e)s; die Attribute]Substantiv |
| orzecznik phrase | das Prädikativum [des Prädikativums; die Prädikativa]Phrase |
| orzecznikowy (gramatyka) związany z orzecznikiem, dotyczący orzecznika adjective | prädikativAdjektiv |
| poprzeczka (sport, sportowy) belka układana na stojakach do skoków wzwyż i skoków o tyczce noun | die Querlatte [der Querlatte; die Querlatten]Substantiv |
| poprzeczka (sport, sportowy) poprzeczna belka łącząca górne końce pionowych słupków bramki noun | die Querlatte [der Querlatte; die Querlatten]Substantiv |
