Poloneză | Germană |
---|---|
okłamać verb | belügen [belog; hat belogen]Verb |
okłamywać phrase | anlügen [log an; hat angelogen] (Akkusativ)Phrase |
oklaski noun | der Beifall [des Beifall(e)s; —]Substantiv |
oklaskiwać verb klaskać w dłonie dla wyrażenia uznania | |
oklepany adjective za bardzo znany z powodu wielokrotnego powtarzania | abgedroschen | banalAdjektiv |
okno (informatyka, informatyczny) wydzielony obszar na ekranie obsługiwany przez jeden program noun | das Fenster [des Fensters; die Fenster]Substantiv |
okno (przenośnie, przenośnia) (matematyka, matematyczny) czas, w którym pobierane są wartości sygnałów do danego filtra noun | das Fenster [des Fensters; die Fenster]Substantiv |
okno noun oszklony otwór w ścianie | das Fenster [des Fensters; die Fenster]Substantiv |
okno dachowe noun | das Dachfenster [des Dachfensters; die Dachfenster]Substantiv |
okno dialogowe noun | der Dialog [des Dialog(e)s; die Dialoge]Substantiv |
oknówka (ornitologia, ornitologiczny) Delichon urbica, pospolity w Polsce gatunek jaskółki; noun | MehlschwalbeSubstantiv |
oko (anatomia, anatomiczny) narząd wzroku; noun | das Auge [des Auges; die Augen]Substantiv |
oko (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) krążek tłuszczu na powierzchni płynu noun | Auge | FettaugeSubstantiv |
oko (meteorologia, meteorologiczny) centrum cyklonu tropikalnego noun | das Auge [des Auges; die Augen]Substantiv |
oko noun w grze go, niezajęty punkt lub punkty otoczone przez kamienie tego samego koloru; | das Auge [des Auges; die Augen]Substantiv |
oko za oko | |
oko za oko, ząb za ząb zasada odwetu, odpłacanie złem za zło; | |
oko złożone (zoologia, zoologiczny) (anatomia, anatomiczny) rodzaj oka występujący u owadów, wijów i niektórych skorupiaków, składające się z tysięcy drobnych omatidiów; noun | das Facettenauge [des Facettenauges; die Facettenaugen]Substantiv |
okolica noun obszar wokół czegoś | die Gegend [der Gegend; die Gegenden]Substantiv |
okolica pachwinowa noun | die Leistengegend [der Leistengegend; die Leistengegenden]Substantiv |
okolicznik (gramatyka) część zdania określająca czasownik; noun | das Adverbiale [des Adverbiales; die Adverbialien]Substantiv |
okoliczność noun coś, co towarzyszy czemuś; kontekst sytuacji, zdarzenia | Umstand | GegebenheitSubstantiv |
okolicznościowy | |
około … wskazująca przybliżenie liczby, miary, czasu | |
około … wskazujący przybliżenie liczby, miary, czasu | |
około- określa cechę czegoś, co znajduje się lub ma miejsce dookoła przedmiotu określanego przez przymiotnik | |
okołobiegunowy (geografia, geograficzny) właściwy okolicom bieguna adjective | zirkumpolarAdjektiv |
okołoporodowy adjective taki, który ma miejsce w okresie porodu oraz bezpośrednio przed nim lub po nim | perinatalAdjektiv |
okołorostek (językoznawstwo, językoznawczy) element słowotwórczy otaczający leksem, np. morfem otaczający rdzeń; noun | ZirkumfixSubstantiv |
okoń (ichtiologia, ichtiologiczny) Perca fluviatilis Linnaeus, słodkowodna ryba drapieżna; noun | Barsch [barscher; am barschesten]Substantiv |
okoń nilowy | |
okop (wojskowość, wojskowy) odkryty, ogniowy obiekt fortyfikacyjny, zwykle mający postać wykopu ziemnego; noun | der Schützengraben [des Schützengrabens; die Schützengräben]Substantiv |
okopywać verb obsypywać uprawianą roślinę skopaną wokół ziemią | der Bienenkorb [des Bienenkorb(e)s; die Bienenkörbe]Verb |
okopywać verb otaczać umocnieniami ziemnymi, (na przykład) wałem | befestigen [befestigte; hat befestigt]Verb |
okostna (anatomia, anatomiczny) błona otaczająca i ochraniająca kości; noun | die Knochenhaut [der Knochenhaut; die Knochenhäute]Substantiv |
okowy (poetycki, poetycko) łańcuchy, kajdany, pęta noun | anketten [kettete an; hat angekettet]Substantiv |
okpić verb | übertölpeln [übertölpelte; hat übertölpelt]Verb |
okpiwać verb | übertölpeln [übertölpelte; hat übertölpelt]Verb |
okra (botanika, botaniczny) Abelmoschus moschatus Medik., roślina jednoroczna o wyprostowanych pędach o wysokości jednego metra i żółtych kwiatach, stosowana jako roślina ozdobna, warzywo i zioło; noun | OkraSubstantiv |
okradać verb przywłaszczać sobie czyjąś własność | bestehlen [bestahl; hat bestohlen]Verb |