nowa înseamnă în Germană
| Poloneză | Germană |
|---|---|
| nowa (astronomia, astronomiczny) układ podwójny gwiazd prowadzący na skutek ich oddziaływań do wybuchu noun | die Nova [der Nova; die Novas /(fachsprachlich: Novae)/(selten auch: Novä/Noven)]Substantiv |
| Nowa Akwitania (geografia, geograficzny) (administracja) region administracyjny w południowo-zachodniej Francji, nad Zatoką Biskajską; noun | Nouvelle-AquitaineSubstantiv |
| Nowa Fundlandia (geografia, geograficzny) duża wyspa na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, która stanowi część kanadyjskiej prowincji Nowa Fundlandia i Labrador; noun | das NeufundlandSubstantiv |
| Nowa Fundlandia i Labrador (geografia, geograficzny) jedna z dziesięciu prowincji kanadyjskich; noun | Neufundland und LabradorSubstantiv |
| Nowa Gwinea (geografia, geograficzny) wyspa Oceanii; noun | das NeuguineaSubstantiv |
| Nowa Holandia (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) Australia (w XVII w.) noun | NeuhollandSubstantiv |
| Nowa Kaledonia (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) terytorium zależne Francji ze stolicą w Numei, położone w Oceanii; noun | das NeukaledonienSubstantiv |
| Nowa Marchia (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) kraina historyczna, wyodrębniona w wyniku zdobycia przez Marchię Brandenburską części ziemi lubuskiej oraz pogranicza Pomorza i Wielkopolski; noun | NeumarkSubstantiv |
| Nowa Południowa Walia (geografia, geograficzny) (administracja) stan w Australii; noun | NeusüdwalesSubstantiv |
| Nowa Ruda (geografia, geograficzny) (administracja) miasto i gmina w Polsce; noun | NeurodeSubstantiv |
| Nowa Szkocja (geografia, geograficzny) (administracja) jedna z dziesięciu prowincji kanadyjskich; noun | das NeuschottlandSubstantiv |
| Nowa Zelandia (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Oceanii; noun | das NeuseelandSubstantiv |
| nowalijka noun młode warzywo pojawiające się po raz pierwszy w sezonie | GemüseverkäuferSubstantiv |
| nowator noun wprowadzający jakąś nowość, coś nowego w określonej dziedzinie | der Neuerer [des Neuerers; die Neuerer]Substantiv |
| nowatorski adjective wprowadzający coś nowego w jakiejś dziedzinie | innovativ [innovativer; am innovativsten]Adjektiv |
| abonować verb korzystać z abonamentu – usługi otrzymywania produktu w zamian za uiszczanie regularnej opłaty | abonnieren [abonnierte; hat abonniert]Verb |
| alienować (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przenosić prawo własności na inną osobę verb | das befremden [des Befremdens; —]Verb |
| alienować verb | veräußern [veräußerte; hat veräußert]Verb |
| amnestionować phrase | amnestieren [amnestierte; hat amnestiert]Phrase |
| banować (informatyka, informatyczny) (potocznie, potoczny) stosować wobec kogoś ban, uniemożliwiając korzystanie z jakiejś usługi internetowej verb | verbieten [verbot; hat verboten]Verb |
| baronowa noun żona barona | die Baronin [der Baronin; die Baroninnen]Substantiv |
| betonować verb pokrywać coś betonem | betonieren [betonierte; hat betoniert]Verb |
| bilionowa | |
| blazonowanie noun opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki | die Blasonierung [der Blasonierung; die Blasonierungen]Substantiv |
| bomba głębinowa phrase | die Wasserbombe [der Wasserbombe; die Wasserbomben]Phrase |
| bronować (rolnictwo, rolniczy) spulchniać ziemię za pomocą brony verb | eggen [eggte; hat geeggt]Verb |
| Bursztynowa komnata | |
| błaznować verb | blödeln [blödelte; hat geblödelt]Verb |
| choroba afektywna dwubiegunowa (medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) zaburzenie psychiczne, w przebiegu którego występują zespoły depresyjne i maniakalne lub hipomaniakalne; noun | bipolare StörungSubstantiv |
| cynować verb pokrywać cyną | verzinnen [verzinnte; hat verzinnt]Verb |
| dachówka betonowa | |
| deklinować (językoznawstwo, językoznawczy) odmieniać przez przypadki verb | deklinieren [deklinierte; hat dekliniert]Verb |
| dekomponować verb | dekomponieren [dekomponierte; ist dekomponiert]Verb |
| deponować (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przekazywać komuś pieniądze lub przedmioty na przechowanie verb | |
| deprecjonować verb obniżać wartość, powodować utratę wartości | herabsetzen [setzte herab; hat herabgesetzt]Verb |
| detonować (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wykonywać dźwięki nieczysto verb | detonieren [detonierte; ist detoniert]Verb |
| detonować verb być lub stawać się speszonym | sich genierenVerb |
| detonować verb powodować wybuch | der sprengenVerb |
| detonować verb rozrywać się z hukiem; ulegać eksplozji | detonieren [detonierte; ist detoniert]Verb |
| detonować verb wywoływać onieśmielenie | verdutzen [verdutzte; hat verdutzt]Verb |
