dicţionar German-Turc »
um înseamnă în Turcă
| Germană | Turcă |
|---|---|
| die Umgebung [der Umgebung; die Umgebungen] Substantiv f | dolaynoun |
| Umgebungen pl | |
| umgehend Adjektiv | çok aceleadjective hemenadjective olabildiğince çabukadjective |
| umgekehrt Adjektiv | tersadjective |
| umkehren [kehrte um; hat/ist umgekehrt] Verb | döndürmekverb geri dönmekverb ters çevirmekverb |
| umkippen [kippte um; hat/ist umgekippt] Verb | devirmekverb devrilmekverb içkiyi devirmekverb mideye indirmekverb yere düşmekverb |
| umkommen [kam um; ist umgekommen] Verb | ölmekverb |
| umlegen [legte um; hat umgelegt] Verb | devirmekverb giymekverb ilgililer arasında bölüşmekverb öldürmekverb |
| umleiten [leitete um; hat umgeleitet] Verb | |
| umlernen [lernte um; hat umgelernt] Phrase | |
| umrechnen [rechnete um; hat umgerechnet] Verb | değiştirmekverb dönüştürmekverb |
| umrühren [rührte um; hat umgerührt] Verb | çalkalamakverb karıştırmakverb |
| umschalten [schaltete um; hat umgeschaltet] Verb | değiştirmekverb |
| umschlagen [schlug um; hat umgeschlagen] Phrase | devirmekverb yıkmakverb |
| umschlagen [schlug um; hat umgeschlagen] Phrase {sayfa} | çevirmekverb |
| umgestalten [gestaltete um; hat umgestaltet] Verb | |
| umsteigen [stieg um; ist umgestiegen] Verb {otobüste vs.} | aktarma yapmakverb |
| umstimmen [stimmte um; hat umgestimmt] Verb | caydırmakverb |
| umstoßen [stieß um / umstieß; hat umgestoßen] Verb | bozmakverb devirmekverb suya düşürmekverb |
