zen înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| abgrenzen [grenzte ab; hat abgegrenzt] Verb | odgradzać sięverb odgraniczaćverb rozgraniczaćverb |
| abhetzen [hetzte ab; hat abgehetzt] Verb | zgonić sięverb |
| abholzen [holzte ab; hat abgeholzt] Phrase | karczowaćphrase wycinaćphrase wykarczowaćphrase |
| abholzen | entwalden Verb | wylesiać(leśnictwo) wycinać z jakiegoś obszaru roślinność leśną |
| abkratzen [kratzte ab; hat/ist abgekratzt] Verb | chrypiećverb przekręcać(potocznie, potoczny) ulegać śmierci |
| abkürzen [kürzte ab; hat abgekürzt] Verb | skracaćverb skracaćverb skrócićverb |
| abnutzen [nutzte ab; hat abgenutzt] Verb | zużywaćverb |
| die Abruzzen Substantiv | Abruzja(geografia, geograficzny) (administracja) region administracyjny w centralnych Włoszech nad Morzem Adriatyckim; |
| abschätzen [schätzte ab; hat abgeschätzt] Verb | oceniaćverb ocenićverb oszacowaćverb |
| die Absenz [der Absenz; die Absenzen] Substantiv | absencjanoun |
| absetzen [setzte ab; hat abgesetzt] Verb | odwoływaćverb |
| absetzen | wegnehmen Verb | odrywaćverb |
| abstürzen [stürzte ab; ist abgestürzt] Verb | runąćverb |
| abstützen [stützte ab; hat abgestützt] Verb | podeprzećverb podpierać sięverb wspieraćverb wspierać sięverb |
| abzäunen | abgrenzen | abtrennen Verb | odgradzaćverb |
| Achsbolzen Substantiv | spinkanoun |
| ächzen [ächzte; hat geächzt] Verb | jęczećverb |
| Acker-Schachtelhalm | Katzenwedel Substantiv | skrzyp polny(botanika, botaniczny) Equisetum arvense, roślina wieloletnia należąca do rodziny skrzypowatych występująca głównie w Europie i mająca zastosowanie lecznicze; |
| die Admittanz [der Admittanz; die Admittanzen] Substantiv | admitancja(fizyka, fizyczny) wielkość fizyczna będąca odwrotnością impedancji, całkowita przewodność elektryczna w obwodach prądu przemiennego; |
| die Adoleszenz [der Adoleszenz] Substantiv | dojrzewanienoun |
| die Adoleszenz [der Adoleszenz] Phrase | adolescencjaphrase |
| der Akzent [des Akzent(e)s; die Akzente] Verb | akcentować(językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniać sylabę w wyrazie lub wyraz w zdaniu akcentować(przenośnie, przenośnia) podkreślać jakieś cechy, kłaść na coś nacisk |
| der Akzent [des Akzent(e)s; die Akzente] Substantiv | akcent(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia; |
| Akzentologie Substantiv | akcentologia(językoznawstwo, językoznawczy) dział językoznawstwa badający akcent, iloczas i intonację |
| akzentuieren [akzentuierte; hat akzentuiert] Verb | zaznaczaćverb |
| die Akzentverschiebung [der Akzentverschiebung; die Akzentverschiebungen] Substantiv | transakcentacja(językoznawstwo, językoznawczy) sztuczne przeniesienie akcentu w wyrazie, np. w celu uzyskania rytmu piosenki lub wiersza; |
