habilitation înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| die Habilitation [der Habilitation; die Habilitationen] Substantiv | habilitacja(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (urzędowy) procedura pozwalająca na uzyskanie stopnia naukowego wyższego niż stopień doktora; po jego zdobyciu można się ubiegać o tytuł profesora; habilitacja(potocznie, potoczny) stopień naukowy uzyskany w procedurze habilitacji (1.1) |
| Habilitationsschrift Substantiv | habilitacja(potocznie, potoczny) rozprawa naukowa wymagana podczas procedury habilitacji (1.1), rozprawa habilitacyjna |
| Rehabilitation | Reha Substantiv | rehabilitacja(medycyna, medyczny) przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej oraz przystosowanie go do zmienionych warunków życia; |
| Rehabilitation | Rehabilitierung Substantiv | rehabilitacja(książkowy) przywrócenie dobrego imienia, dobrej opinii, oczyszczenie z zarzutów rehabilitacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) unieważnienie wyroku i przywrócenie osobie skazanej niesłusznie utraconych przez nią praw; |
