prä- bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| die Prämie [der Prämie; die Prämien] Substantiv | premianoun |
| prämieren [prämierte; hat prämiert] Verb | premiowaćverb |
| Prämisse | Voraussetzung Substantiv | przesłankanoun |
| pränatal Adjektiv | prenatalny(medycyna, medyczny) związany z życiem płodowym, dotyczący życia płodowego |
| präoperativ Adjektiv | przedoperacyjny(medycyna, medyczny) poprzedzający operację |
| das Präparat [des Präparat(e)s; die Präparate] Substantiv | preparatnoun preparatnoun |
| Präposition | Verhältniswort Substantiv | przyimek(gramatyka) wyraz nieodmienny i niesamodzielny poprzedzający zawsze wyrazy odmieniające się przez przypadki (= imiona) i sygnalizujący związki składniowe między wyrazem poprzedzającym a następującym; |
| präpotent [präpotenter; am präpotentesten] Adjektiv | dominującyadjective wywyższający sięadjective |
| die Prärie [der Prärie; die Prärien] Substantiv | preria(geografia, geograficzny) równinne stepy w centralnej części Ameryki Północnej; |
| der Präriehund [des Präriehund(e)s; die Präriehunde] Substantiv | nieświszczuknoun piesek preriowy(zoologia, zoologiczny) Cynomys, niewielki, północnoamerykański ssak z rodziny wiewiórkowatych; |
| Prärielilie Substantiv | kamasja(botanika, botaniczny) Camassia, rodzaj roślin cebulowych; |
| die Prärogative [der der; die Prärogative] Phrase | prerogatywaphrase |
| das Präsens [des Präsens; die Präsentia, die Präsenzien] Substantiv | czas teraźniejszy(gramatyka) kategoria gramatyczna czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wykonywaną czynność lub stan istniejący w momencie mówienia lub pisania o nich; |
| die Präsentation [der Präsentation; die Präsentationen] Substantiv | prezentacjanoun |
| präsentieren [präsentierte; hat präsentiert] Verb | prezentowaćverb |
| Präsentismus Substantiv | prezentyzm(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) kierunek analizy historycznej, w którym ocena zdarzeń, faktów, poglądów z przeszłości jest dokonywana ze współczesnej perspektywy; |
| die Präsenz [der Präsenz; die Präsenzen] Substantiv | prezencjanoun |
| Präsident Stadtpräsident Substantiv | prezydent(administracja) w Polsce najwyższy przedstawiciel samorządu w miastach liczących ponad 100 tysięcy mieszkańców; |
| Präsident | Präsidentin Substantiv | prezydent(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) głowa państwa, najważniejsza osoba w kraju w niektórych ustrojach; |
| Präsidentenpalast | |
| die Präsidentin [der Präsidentin; die Präsidentinnen] Substantiv | prezydentka(rzadki, rzadko używany) kobieta prezydent |
| die Präsidentschaft [der Präsidentschaft; die Präsidentschaften] Substantiv | prezydencjanoun prezydencjanoun prezydentura(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) okres, gdy ktoś jest prezydentem prezydentura(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) urząd, tytuł lub funkcja prezydenta |
| präsidial Adjektiv | prezydenckiadjective |
| das Präsidium [des Präsidiums; die Präsidien] Substantiv | centralanoun |
| präsidieren [präsidierte; hat präsidiert] Verb | przewodniczyćverb |
| präskriptiv Adjektiv | preskryptywny(językoznawstwo, językoznawczy) formułujący zewnętrzne normy bądź zalecenia językowe preskryptywnyadjective |
| Präskriptivismus Substantiv | preskryptywizm(językoznawstwo, językoznawczy) dążność do nakreślania norm lub zaleceń językowych z zamiarem wywarcia wpływu na użytkowników języka, aby trzymali się proponowanych środków; |
| Präskriptivist Substantiv | preskryptywista(językoznawstwo, językoznawczy) osoba zajmująca się nakreślaniem norm lub zaleceń językowych; |
| prätentiös [prätentiöser; am prätentiösesten] Adjektiv | pretencjonalnyadjective pretensjonalnieadjective |
| das Präteritum [des Präteritums; die Präterita] Substantiv | czas przeszły(gramatyka) kategoria gramatyczna czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszą czynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich; |
| Prätor Substantiv | pretor(starożytność) jeden z ważniejszych urzędników w starożytnym Rzymie; |
| der Prätorianer [des Prätorianers; die Prätorianer] Substantiv | pretorianin(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) członek gwardii pretoriańskiej - elitarnej formacji zbrojnej w starożytnym Rzymie i straży osobistej cesarzy; |
