tugend anlamı türkçe

Almanca	Türkçe
die Tugend [der Tugend; die Tugenden] Substantiv f	erdemnoun faziletnoun
Tugenden	erdem fazilet
tugendhaft [tugendhafter; am tugendhaftesten] Adjektiv	erdemliadjective
die Untugend [der Untugend; die Untugenden] Substantiv	kusurnoun kötü alışkanlıknoun

Geçmişiniz