Türkisch | Deutsch |
---|---|
kefil | |
kefil verb | bürgen [bürgte; hat gebürgt]Phrase |
kefil noun | der Bürge [des Bürgen; die Bürgen]Substantiv die Referenz [der Referenz; die Referenzen]Substantiv |
kefil olmak verb | bürgen [bürgte; hat gebürgt]Phrase |
sich - für -e kefil olmak verb | verbürgen [verbürgt; hat verbürgte]Verb |