test znamená v Nemčina
| Polsčina | Nemčina |
|---|---|
| test (edukacja, edukacyjny) egzamin, sprawdzian noun | die Erprobung [der Erprobung; die Erprobungen]Substantiv |
| test noun próba podejmowana, aby uzyskać odpowiedź na postawione pytania | der Test [des Test(e)s; die Tests/Teste]Substantiv |
| test antygenowy | |
| test ciążowy (medycyna, medyczny) przedmiot służący do wykonania (1.1) noun | der Schwangerschaftstest [des Schwangerschaftstest(e)s; die Schwangerschaftstests, die Schwangerschaftsteste]Substantiv |
| test ciążowy (medycyna, medyczny) test wykrywający gonadotropinę kosmówkową, której pojawienie się świadczy o zagnieżdżeniu się jaja płodowego w błonie śluzowej macicy; noun | der Schwangerschaftstest [des Schwangerschaftstest(e)s; die Schwangerschaftstests, die Schwangerschaftsteste]Substantiv |
| test na AIDS noun | der Aidstest [des Aidstest(e)s; die Aidstests/(auch:) Aidsteste]Substantiv |
| testament (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem; noun | Testament | letzter WilleSubstantiv |
| testator noun | der Erblasser [des Erblassers; die Erblasser]Substantiv |
| tester (informatyka, informatyczny) osoba weryfikująca działanie oprogramowania noun | der Tester [des Testers; die Tester]Substantiv |
| tester (kosmetyka, kosmetyczny, kosmetologia) próbka kosmetyku rozdawana dla wypróbowania klientom sklepu noun | die Probe [der Probe; die Proben]Substantiv |
| tester (medycyna, medyczny) człowiek zajmujący się sprawdzaniem działania leku, który jest dopiero w fazie testów noun | der Tester [des Testers; die Tester]Substantiv |
| tester (technologia, technika, techniczny) urządzenie, przyrząd do testowania noun | das Prüfgerät [des Prüfgerät(e)s; die Prüfgeräte]Substantiv |
| testosteron (biochemia, biochemiczny) (medycyna, medyczny) (fizjologia, fizjologiczny) męski hormon płciowy, wytwarzany przez jądra, otrzymywany także syntetycznie, stosowany domięśniowo jako lek przy schorzeniach na tle niedomogi płciowej u mężczyzn, jak również przy niektórych chorobach kobiecych oraz nowotworowych; noun | das Testosteron [des Testosterons; —]Substantiv |
| testowanie noun | die Erprobung [der Erprobung; die Erprobungen]Substantiv |
| testować verb badać z wykorzystaniem testu | prüfen [prüfte; hat geprüft] (auf mit Akkusativ)Verb |
| testować verb sprawdzać | prüfen [prüfte; hat geprüft] (auf mit Akkusativ)Verb |
| atest (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument poświadczający, zaświadczający noun | der Ausweis [des Ausweises; die Ausweise]Substantiv |
| atest (technologia, technika, techniczny) wystawiany przez instytucję upoważnioną do oceny jakości wyrobów dokument potwierdzający zgodność wykonania produktu z normami noun | der Ausweis [des Ausweises; die Ausweise]Substantiv |
| atestować verb | attestieren [attestierte; hat attestiert]Verb |
| crash test (motoryzacja) test zderzeniowy, próba zderzeniowa pojazdu noun | CrashtestSubstantiv |
| kontestacja noun protest, manifestowanie sprzeciwu wobec czegoś; podanie w wątpliwość | die Protestbewegung [der Protestbewegung; die Protestbewegungen]Substantiv |
| kontestacyjny | |
| kontestacyjny adjective kwestionujący wartości lub normy obowiązujące w życiu społecznym czy politycznym | der Protestler [des Protestlers; die Protestler]Adjektiv |
| Nowy Testament (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (biblijny) część Biblii złożona z 27 ksiąg opisujących wydarzenia z życia Jezusa i pierwotnego Kościoła; noun | Neues TestamentSubstantiv |
| protest noun demonstracyjny sprzeciw wobec czegoś | der Protest [des Protest(e)s; die Proteste]Substantiv |
| protestancki (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z protestantami lub protestantyzmem adjective | protestantisch [protestantischer; am protestantischsten]Adjektiv |
| protestant (dawniej, dawny) uczestnik protestu noun | der Protestant [des Protestanten; die Protestanten]Substantiv |
| protestant (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) człowiek wyznający protestantyzm, członek któregoś z kościołów protestanckich noun | der Protestant [des Protestanten; die Protestanten]Substantiv |
| protestantka (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) kobieta, która wyznaje protestantyzm noun | die Protestantin [der Protestantin; die Protestantinnen]Substantiv |
| protestantyzm (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) jeden z głównych kierunków chrześcijaństwa, składający się z wierzeń powstałych głównie na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych w XVI wieku; noun | der Protestantismus [des Protestantismus; —]Substantiv |
| protestować verb wyrażać sprzeciw, pokazywać, że się z czymś nie zgadza | |
| starotestamentowy (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany ze Starym Testamentem, dotyczący Starego Testamentu adjective | alttestamentlichAdjektiv |
| Stary Testament (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) część Biblii, w skład której wchodzą księgi przejęte z judaizmu, napisane przed naszą erą; noun | Altes TestamentSubstantiv |
