sure znamená v Polsčina
| Nemčina | Polsčina |
|---|---|
| die Sure [der Sure; die Suren] Verb | boczyć sięverb |
| die Sure [der Sure; die Suren] Substantiv | suranoun |
| die Blessur [der Blessur; die Blessuren] Phrase | czasiephrase obrażeniephrase wojnyphrase zranieniephrase |
| Chewsuretien Substantiv | Chewsuretia(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) kraina historyczna i geograficzna położona w północno-wschodniej Gruzji; |
| die Frisur [der Frisur; die Frisuren] Substantiv | fryzura(fryzjerstwo, fryzjerski) efekt uczesania, ułożenia lub ścięcia włosów w charakterystyczny sposób; |
| die Glasur [der Glasur; die Glasuren] Substantiv | glazura(spożywczy) warstwa lodu na mrożonej żywności glazura(technologia, technika, techniczny) cienka powłoka szkliwa nakładana na wyroby ceramiczne, np. płytki, kafle; polewa(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) zastygła, słodka masa na pieczywie |
| die Klausur [der Klausur; die Klausuren] Substantiv | klauzura(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zamknięta dla niezakonników część klasztoru; |
| die Lasur [der Lasur; die Lasuren] Substantiv | ślizgawicanoun |
| Masuren Substantiv | Mazury(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) region etnograficzny i geograficzny w północno-wschodniej Polsce; |
| die Mensur [der Mensur(s); die Mensuren, —] Substantiv | menzurka(chemia, chemiczny) (laboratoryjny, związany z laboratorium) cylindryczne szklane naczynie z podziałką, służące do pomiaru objętości cieczy |
| die Mensur [der Mensur(s); die Mensuren, —] Phrase | menzuraphrase |
| die Rasur [der Rasur; die Rasuren] Substantiv | golenie(fryzjerstwo, fryzjerski) usuwanie zarostu lub włosów tuż przy powierzchni skóry |
| die Tonsur [der Tonsur; die Tonsuren] Substantiv | tonsuranoun |
| die Zensur [der Zensur; die Zensuren] Substantiv | cenzuranoun |
| die Zäsur [der Zäsur; die Zäsuren] Substantiv | cezuranoun punkt zwrotnynoun średniówka(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) punkt podziału, przerwa intonacyjna, która dzieli wers na dwa w przybliżeniu równe człony; |
