stumm znamená v Polsčina

Nemčina	Polsčina
stumm [stummer; am stummsten] Adjektiv	niemyadjective taki, który nie może mówić
die Stumme [eine Stumme; der/einer Stummen; die Stummen/zwei Stumme] Substantiv	niemanoun kobieta, która nie jest w stanie mówić
der Stummfilm [des Stummfilm(e)s; die Stummfilme] Substantiv	film niemy(filmologia, filmoznawstwo, filmologiczny, filmoznawczy, filmowy) film bez ścieżki dźwiękowej; noun
die Stummheit [der Stummheit; —] Substantiv	niemota(medycyna, medyczny) choroba polegająca na niemożności mówienia noun
Kippe \| Zigarettenstummel Substantiv	niedopałeknoun niedopalona pozostałość papierosa lub innego przedmiotu
Stumpf \| Stummel \| Amputationsstumpf Substantiv	kikut(anatomia, anatomiczny) odstająca pozostałość amputowanej kończyny lub część ciała niedostatecznie wykształcona noun
taubstumm Adjektiv	głuchoniemyadjective niesłyszący i jednocześnie nieumiejący mówić
verstummen [verstummte; ist verstummt] Verb	niemiećverb tracić mowę, umiejętność wysłowienia się oniemiećverb ucichnąćverb zaniemówićverb

História vyhľadávania