stör znamená v Polsčina
| Nemčina | Polsčina |
|---|---|
| der Stör [des Störs; die Störe] Substantiv | jesiotr(ichtiologia, ichtiologiczny) Acipenser, duża ryba wędrowna o wydłużonej głowie i szorstkiej, pokrytej płytkami kostnymi skórze; |
| der Storch [des Storch(e)s; die Störche] Substantiv | bocian(dawniej, dawny) narzędzie tortur krępujące szyję, ręce i stopy; bocian(ornitologia, ornitologiczny) Ciconia duży ptak brodzący z rodziny bocianów; |
| stören [störte; hat gestört] Verb | niepokoićverb przeszkodzićverb wzburzaćverb |
| stören | behindern | hindern Verb | przeszkadzaćverb |
| der Störfaktor [des Störfaktors; die Störfaktoren] Substantiv | zakłócenienoun |
| störrisch wie ein Maultier Adjektiv | uparty jak kozioładjective uparty jak muładjective |
| die Störung [der Störung; die Störungen] Substantiv | naruszanienoun zaburzenienoun |
| ablenken | stören Verb | rozpraszaćverb |
| Adriatischer Stör Substantiv | jesiotr adriatycki(ichtiologia, ichtiologiczny) Acipenser naccarii Bonaparte, dwuśrodowiskowa ryba z rodziny jesiotrowatych; |
| unzerstörbar [unzerstörbarer; am unzerstörbarsten] Adjektiv | niezniszczalnyadjective |
| verstört [verstörter; am verstörtesten] Adjektiv | roztrzęsionyadjective wstrząśniętyadjective |
| Angststörung | |
| Arrhythmie | Herzrhythmusstörung Substantiv | arytmia(medycyna, medyczny) nieprawidłowy rytm pracy serca |
| behindern | stören Verb | zakłócaćverb |
| bipolare Störung Substantiv | choroba afektywna dwubiegunowa(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) zaburzenie psychiczne, w przebiegu którego występują zespoły depresyjne i maniakalne lub hipomaniakalne; |
| Defekt | Panne | Störung Substantiv | defektnoun |
| destruktiv | zerstörend | zerstörerisch Adjektiv | destrukcyjnyadjective |
| Geschmacksstörung | |
| der Klapperstorch [des Klapperstorch(e)s; die Klapperstörche] Substantiv | bociek(potocznie, potoczny) (pieszczotliwie, pieszczotliwy) bocian |
| die Ataxie [der Ataxie; die Ataxien] (Koordinationsstörungen) Substantiv | ataksjanoun |
| psychische Störung | Geistesstörung Substantiv | choroba psychiczna(psychologia, psychologiczny) zaburzenie w psychice będące źródłem cierpienia lub utrudnień w funkcjonowaniu społecznym; |
| reibungslos | störungsfrei Adjektiv | bezawaryjny(technologia, technika, techniczny) działający bez problemów, awarii, usterek |
| der Schwarzstorch [des Schwarzstorch(e)s; die Schwarzstörche] Substantiv | bocian czarny(ornitologia, ornitologiczny) Ciconia nigra Linnaeus, gatunek ptaka z rodziny bocianowatych występujący również w Polsce; |
| selbstzerstörerisch | Selbstzerstörungs- Adjektiv | autodestrukcyjnyadjective |
| soziale Angststörung Substantiv | fobia społeczna(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) zaburzenie nerwicowe, w którym chory odczuwa lęk wobec sytuacji społecznych; |
| die Verdauungsstörung [der Verdauungsstörung; die Verdauungsstörungen] Substantiv | niestrawność(medycyna, medyczny) ostre zaburzenie w trawieniu, dyspepsja |
| verrückt | geisteskrank | wahnsinnig | geistesgestört Adjektiv | obłąkanyadjective |
| verschlissen | verwittern | zerstören Adjektiv | zniszczonyadjective |
| verwirren | verstören Verb | peszyćverb |
| der Waldstorch [des Waldstorch(e)s; die Waldstörche] Substantiv | dławigad amerykański(ornitologia, ornitologiczny) Mycteria americana Linnaeus, gatunek ptaka z rodziny bocianowatych; |
| der Weißstorch [des Weißstorch(e)s; die Weißstörche] Substantiv | bocian biały(systematyka) (ornitologia, ornitologiczny) Ciconia ciconia Linnaeus, gatunek ptaka z rodziny bocianowatych występujący m.in. w Polsce; |
| zerstören [zerstörte; hat zerstört] Verb | wyniszczaćverb zniweczyćverb |
| zerstören | vereiteln Verb | niweczyćverb |
