essen znamená v Polsčina
| Nemčina | Polsčina |
|---|---|
| essen [Essen(s); —] (Stadt im Ruhrgebiet Verb | jeśćverb rwaćverb zjadaćverb zjeśćverb |
| Essen [Essen(s); —] (Stadt im Ruhrgebiet Substantiv | Essen(geografia, geograficzny) miasto w zachodnich Niemczech, położone w środku Zagłębia Ruhry; jedzenienoun jedzenienoun żarcie(pospolicie) jedzenie dla człowieka |
| essen [Essen(s); —] (Stadt im Ruhrgebiet Substantiv | jadaćnoun zjedzenienoun |
| die Esse [der Esse; die Essen, —] Verb | odkućverb |
| der Essener [des Esseners; die Essener] Adjektiv | esseńskiadjective |
| essentielle Aminosäure Substantiv | aminokwas egzogennynoun |
| die Essenz [der Essenz; die Essenzen] Substantiv | istota rzeczynoun smakowity rosółnoun |
| essenziell [essenzieller; am essenziellsten] Adjektiv | esencjonalnie(przenośnie, przenośnia) zawierając treść czego, istotę rzeczy |
| aasfressend | aasfressig | nekrophag Adjektiv | padlinożerny(zoologia, zoologiczny) żywiący się padliną |
| Abendessen | Abendbrot Substantiv | kolacjanoun |
| abfressen | |
| abmessen | |
| abmessen | ausmessen Verb | wymierzaćverb |
| adäquat | angemessen Adjektiv | adekwatnyadjective |
| alteingesessen Phrase | zasiedziałyphrase |
| angemessen [angemessener; am angemessensten] Adjektiv | sensownyadjective |
| pflichtvergessen [pflichtvergessener; am pflichtvergessensten] Adjektiv | niesumiennyadjective zaniedbujący obowiązkiadjective |
| angemessen | entsprechend Adjektiv | odpowiedniadjective |
| angemessen | korrekt Adjektiv | na miejscuadjective |
| angemessen | korrekt Adverb | na miejscuadverb |
| die Angemessenheit [der Angemessenheit; —] Substantiv | dobre wychowanienoun dyskrecjanoun współmierność(odprzymiotnikowy) cecha tego, co jest współmierne |
| Angemessenheit | Adäquatheit Substantiv | adekwatnośćnoun |
| aufessen Verb | toczyćverb |
| bemessen | verhängen | festsetzen Verb | wymierzaćverb |
| besessen Substantiv | opętany(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) osoba, której ciałem zawładnął zły duch |
| besitzen [besaß; hat besessen] (Akkusativ) Verb | posiadać(książkowy) o człowieku: być właścicielem czegoś o dużej wartości |
| Besessener | Freak Substantiv | maniak(potocznie, potoczny) człowiek ogarnięty jakąś obsesją, nadmiernie zaangażowany |
| die Besessenheit [der Besessenheit; —] Substantiv | obsesja(książkowy) myśl, idea, przekonanie itp. uporczywie kogoś prześladujące, niemożność uwolnienia się od takich myśli lub od wykonywania powtarzających się czynności opętanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) stan bycia owładniętym przez demona; |
