Latein | Ungarisch |
---|---|
tristitia [tristitiae] (1st) F noun | bánatfőnév gyászfőnév haragfőnév komorságfőnév szigorúságfőnév |
felix qui non habuit animi sui tristitiam, et non excidit a spe sua | boldog az az ember, akit nem vádol a szíve és aki nem süllyed reménytelenségbe |
in tristitia hilaris, in hilaritate tristis | |
miscentur tristitia laetis |